ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ - Η ώρα των «Πολιτοφυλακών»;

Τι είναι αυτό το καινούργιο φρούτο με τις «Πολιτοφυλακές»; Ιδιωτικοποίηση της ασφάλειας, εκμετάλλευση του αισθήματος φόβου των πολιτών, νομιμοποίηση των Ταγμάτων Εφόδου ή εθελοντική εθνική υπηρεσία;

Η υπερπροβολή των ζητημάτων ασφάλειας που συνοδεύουν το ξέσπασμα της κρίσης έχει ανοίξει ένα νέο πεδίο δραστηριότητας για ομάδες και άτομα που αναλαμβάνουν αυτόκλητα ή τουλάχιστον υπόσχονται να καλύψουν τα κενά που αφήνουν οι επίσημες αρχές, οι ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας. Εδώ και λίγους μήνες αυτές οι πρωτοβουλίες έχουν αρχίσει να παίρνουν και οργανωμένη μορφή, ενώ οι ιδρυτές αυτών των ομάδων δεν διστάζουν να τους δώσουν και το όνομα της Πολιτοφυλακής.

 
Η Ελληνική Πολιτοφυλακή

Η πιο φιλόδοξη προσπάθεια σ’ αυτό τον τομέα υπήρξε η Ελληνική Πολιτοφυλακή, μόνο που έληξε άδοξα εφόσον ανέστειλε τη λειτουργία της προτού καν προλάβει να δράσει. Ιδρυτής, εμπνευστής και οργανωτής της ήταν ο Θεόδωρος Λιόλιος, καθηγητής στη Σχολή Ευελπίδων. Ο κ. Λιόλιος, παράλληλα με τη διδασκαλία στην ανώτατη στρατιωτική σχολή, αναπτύσσει και πολυσχιδή δράση, γύρω από μια ομπρέλα πρωτοβουλιών με το όνομα «Ελληνικό Κέντρο Ελέγχου Οπλων» (ΕΚΕΟ) και τον διακριτικό τίτλο «Αθηνά». Στο πλαίσιο του ΕΚΕΟ ο κ. Λιόλιος επιχείρησε να δημιουργήσει τη δική του Πολιτοφυλακή.
Με επιστολή του προς τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, εξηγούσε: «Οπως γνωρίζετε, το ερευνητικό κέντρο Ελληνικό Κέντρο Ελέγχου Οπλων (EKEO) στα πλαίσια της κοινωφελούς του δραστηριότητας στον τομέα του Ελέγχου Οπλων και Ελέγχου Εγκληματικότητας ίδρυσε την οργάνωση Hellenic Neighborhood Watch, την οποία ονομάσαμε επίτηδες Ελληνική Πολιτοφυλακή. Αυτό έγινε για πολλούς λόγους: Αρχικά διότι δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιεί ο καθημερινός πολίτης την τεράστια αυτή αγγλική έκφραση ενώ κάθε προσπάθεια απόδοσής της στα ελληνικά την αδικούσε. Επίσης, μετά από συμβουλή ειδικών, θεωρήσαμε ότι αποδίδει πλήρως την αγγλική έννοια και είναι προσιτή στον Ελληνα πολίτη. Τέλος, θέλαμε να δεσμεύσουμε στο διαδίκτυο και στο νου του Ελληνα πολίτη (και ιδιαίτερα στους νέους) την έννοια της Πολιτοφυλακής, διότι γνωρίζαμε ότι θα χρησιμοποιηθεί από εξτρεμιστικά στοιχεία προκειμένου να εκμεταλλευτούν το φόβο των πολιτών για το αυξανόμενο έγκλημα και να τους εντάξει έτσι σε ακραίες οργανώσεις υπό τον συμβολικό τίτλο Πολιτοφυλακή. Η ύπαρξη μιας ειρηνικής και κοινωφελούς Πολιτοφυλακής που θα ενεργοποιήσει τους Ελληνες ήταν η πιο επιστημονική λύση εξουδετέρωσης των προσπαθειών για ίδρυση Πολιτοφυλακής από ακραία στοιχεία».

Ενδιαφέρον έχει ότι η επιστολή αυτή ήταν δημόσια, κάτι που εξήγησε ως εξής ο κ. Λιόλιος: «Αντί λοιπόν να έρθουμε στο γραφείο σας με τις ιδέες μας και να σας πουλήσουμε συμβουλές που θα αυξήσουν τις πολιτικές σας επιτυχίες, προτιμήσαμε να το θέσουμε υπ’ όψιν του ελληνικού λαού και ύστερα να ζητήσουμε συνάντηση μαζί σας προκειμένου να σας κάνουμε τις προτάσεις μας». Αξιοσημείωτη θέση για κάποιον που περιλαμβάνει στο βιογραφικό του ότι «διετέλεσε για πολλά χρόνια επιστημονικός σύμβουλος και στενός συνεργάτης του Στέλιου Παπαθεμελή», ο οποίος θήτευσε στο ίδιο υπουργείο.

Ο κ. Λιόλιος τελικά ίδρυσε κατά δήλωσή του την Ελληνική Πολιτοφυλακή και κάλεσε σ’ αυτήν «να ενταχθούν οι ενδιαφερόμενοι πολίτες (αρχικά) ως εθελοντές και στη συνέχεια ως έμμισθα στελέχη (όχι ως προσωπικό ασφαλείας) όταν φυσικά υπάρξει η ανάλογη οικονομική υποστήριξη διαφόρων φυσικών και νομικών προσώπων». Στην Πολιτοφυλακή αυτή ο καθηγητής καλούσε να ενταχθούν «εθελοντικά ακόμη και εν ενεργεία στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας αν και η όποια οικονομική τους υποστήριξη δεν επιτρέπεται να είναι με μορφή μισθού αλλά θα είναι με τη μορφή βραβείων, αριστείων, υποτροφιών και άλλων νομίμων μεθόδων που επιτρέπει η υπηρεσία τους».
Τελικά δεν πείστηκε ούτε το υπουργείο ούτε βρέθηκε η «οικονομική υποστήριξη». Και το πρόγραμμα ναυάγησε! Το ΕΚΕΟ «αποφάσισε τη διακοπή του προγράμματος εις ένδειξη διαμαρτυρίας για τη δυσφήμηση ορισμένων μέσων ενημέρωσης και τις απειλές κατά της ζωής των ιδρυτών (συμβόλαια θανάτου!) από εγκληματικά στοιχεία και τους αρχηγούς τους». Σε άλλο σημείο η ακύρωση του προγράμματος αποδίδεται σε ένδειξη διαμαρτυρίας επειδή δεν εισακούστηκε ο εμπνευστής του από τον αρμόδιο υπουργό.

Με πικρία ο κ. Λιόλιος επιτιμά όλους μας: «Οσοι αντέδρασαν στην κοινωφελή μας προσπάθεια δεν χρειάζεται να ανησυχούν διότι η Hellenic Neighborhood Watch (Ελληνική Πολιτοφυλακή στα Ελληνικά) έχει πλέον σταματήσει και δεν έχουμε πρόθεση ούτε και το χρόνο για να συνεχίσουμε. Η Ελλάδα δυστυχώς δεν ήταν έτοιμη για μια τέτοια επιστημονική μέθοδο στο χώρο του ελέγχου της εγκληματικότητας!» Για παν ενδεχόμενο, πάντως, ο καθηγητής σημειώνει ότι «οι τίτλοι Hellenic Neighborhood Watch, Greek Neighborhood Watch και Ελληνική Πολιτοφυλακή είναι κατοχυρωμένοι από το EKEO. Κάθε χρήση τους από άλλο φορέα είναι παράνομη και καταχρηστική».

Κατά τα άλλα, ο κ. καθηγητής καλεί δημοσιογράφους, φοιτητές, αποφοίτους ΑΕΙ «με ενδιαφέρον για θέματα εθνικής και διεθνούς ασφάλειας», καθώς και στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας να συνεργαστούν «έμμισθα» με το ΕΚΕΟ, «με την προϋπόθεση ύπαρξης ικανών κονδυλίων». Ζητάει επίσης «διαφημίστριες και διαφημιστές και μετά από δωρεάν επιμόρφωση ως τηλεπαρουσιάστριες και ραδιοφωνικούς παραγωγούς». Και ο ίδιος «παρέχει υπηρεσίες επ’ αμοιβή σε όσους μαθητές ενδιαφέρονται να ακολουθήσουν καριέρα στις Σχολές Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας». Ολα αυτά, με την παράλληλη ιδιότητα του καθηγητή στη Σχολή Ευελπίδων.

Για τις απόψεις και το φρόνημα του κ. καθηγητή είναι αρκετό να αναφέρουμε ότι ανέλαβε να υπερασπιστεί με πάθος τον αρχηγό της Σχολής και τους Ευέλπιδες που βεβήλωσαν τη γιορτή του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 2011, με τη μετάδοση του ύμνου της χούντας. Για να δικαιολογήσει την πράξη αυτή ο κ. Λιόλιος την απέδωσε σε χιουμοριστική διάθεση των φοιτητών της Σχολής Ευελπίδων, έσπευσε δε να αναρτήσει και στον δικό του ιστότοπο τον ύμνο των πραξικοπηματιών, συνοδεύοντάς τον μάλιστα με το ακόλουθο σχόλιο: «Παραθέτουμε εδώ τον ύμνο της 21 Απριλίου, όπως τον εντόπισαν οι Ευέλπιδες στο Youtube (διότι σίγουρα οι περισσότεροι αναγνώστες δεν τον γνωρίζουν ή δεν τον θυμούνται). Θέλει μεγάλο θάρρος να διαπιστώσει κανείς ότι αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι αναφέρει στους στίχους τον Απρίλη (και τρόπον τινά την αποφράδα ημέρα 21 Απριλίου 1967) κατά τα άλλα οι στίχοι του δεν βάλουν [sic] κατά της Δημοκρατίας».

 

Παραθέτουμε με τη σειρά μας τους πρώτους στίχους για να κρίνει ο αναγνώστης:

«Μέσα στ’ Απρίλη τη Γιορτή / το Μέλλον χτίζει η Νιότη / αγκαλιασμένοι – δυνατοί / μ΄ Εργάτη, Αγρότη, Φοιτητή / και πρώτο τον Στρατιώτη.
Τραγούδι αγάπης αντηχεί / γελούν όλα τα χείλη / Και σμίγουν μέσα στην ψυχή / του Είκοσι-ένα η εποχή / κι η Είκοσι-μια τ’ Απρίλη.
Μες στις καρδιές φτάνει ζεστή / του Απριλιού η λιακάδα / κι έχουν στα στήθια μας χτιστεί / Θρησκεία, Οικογένεια / και πάνω απ’ όλα Ελλάδα».

Η Πατριωτική Πολιτοφυλακή

Η δεύτερη μορφή Πολιτοφυλακής που έχει απασχολήσει τη δημοσιότητα είναι η Πατριωτική Πολιτοφυλακή, η οποία ιδρύθηκε στις αρχές του 2011. Το προφίλ αυτής της Πολιτοφυλακής είναι αρκετά διαφορετικό. Το αρχικό της κάλεσμα αφορούσε «αυτούς που έχουν τελειώσει Ειδικές Δυνάμεις, τους άνδρες και τις γυναίκες που ασχολούνται πολύ καιρό με οποιαδήποτε πολεμική τέχνη και αυτούς που έχουν γνώσεις στη φύλαξη υψηλών προσώπων» (17.10.2012).

Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις των εκπροσώπων της, η «Η Πατριωτική Πολιτοφυλακή είναι νόμιμο κίνημα με επίσημο καταστατικό. Σεβόμαστε απόλυτα τους νόμους και το Σύνταγμα του κράτους. Το κίνημά μας δεν έχει κανέναν σκοπό να αποκαταστήσει [sic] την αστυνομία και τον Στρατό. Δεν έχουμε γενικά καμία σχέση με υπηρεσίες του κράτους. Η φιλοσοφία του κινήματός μας έχει καθαρά αμυντικό χαρακτήρα. Στην ορεινή εκπαίδευσή μας τα όπλα που χρησιμοποιούνται είναι όπλα τύπου airsoft και είναι νόμιμα. Οτιδήποτε άλλο απαγορεύεται αυστηρότατα» (5.11.2012).

Βέβαια οι ίδιες οι αναρτήσεις στον ιστότοπο της οργάνωσης προδίδουν τον πραγματικό της χαρακτήρα. Πρόκειται για μια ομάδα πολύ κοντινή αν όχι ταυτόσημη με τη Χρυσή Αυγή, τον «Στόχο» και ποικίλες άλλες ομάδες που παίρνουν διαφορετικές ονομασίες, ανάλογα με το στόχο της καθεμιάς, αλλά συγκεντρώνουν τους ίδιους ανθρώπους. Οι εκπρόσωποί της επιμένουν κάθε λίγο και λιγάκι ότι χρησιμοποιούν μόνο όπλα airsoft. Αλλά οι ίδιοι δηλώνουν ότι «δεν θέλουν απλώς να παίξουν με τα οπλάκια», εφόσον είναι «δεκάδες οι λέσχες αεροσφαίρισης», γιατί ο σκοπός τους «είναι βαθύτερος, πιο ειδικός, πιο φωτεινός και πιο περίπλοκος. Εκπαιδευόμαστε και οργανώνουμε την ομάδα για τη δύσκολη ώρα» (5.2.2013). Και ποια είναι αυτή; Μα η «αναμενόμενη εμφύλια σύρραξη» (3.3.2012), η ίδια που είχε εξαγγείλει ο Ηλίας Παναγιώταρος στο BBC πριν από λίγους μήνες.

«Δεν έχουμε καμιά σχέση με τη Χρυσή Αυγή» δηλώνουν οι διοικητές της (περ. «Επίκαιρα», 21.6.2013). Πάντως, «η Χρυσή Αυγή είναι ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα, εκλεγμένο από τον ελληνικό λαό και διάγει [sic] έναν εθνικό αγώνα στο κοινοβούλιο. Εχουμε κάποιες κοινές ιδεολογικές καταβολές…» […] «Οσο γι’ αυτούς που μας χαρακτηρίζουν φασίστες, ναζιστές, ακροδεξιούς, τους λέμε ότι εκτός από αστείοι είναι αμόρφωτοι. Ο φασισμός αποτελεί έκφανση του ιταλικού εθνικισμού, όπως ο ναζισμός του γερμανικού». Πρόκειται κατά λέξη για τα επιχειρήματα της Χρυσής Αυγής, τα ίδια που χρησιμοποιούνται εδώ και δεκαετίες από τους εθνικοσοσιαλιστές σε όλη την Ευρώπη για να αποφύγουν την ανεπιθύμητη ταύτιση.

Αλλά οι ομοιότητες δεν περιορίζονται εδώ. Τα κείμενα, οι θέσεις, ακόμα και οι φωτογραφίες που φιλοξενούνται στο ιστολόγιο της οργάνωσης βρίθουν αναφορών στους «ελληνόψυχους» και τον «εθνικισμό», εχθροί τους είναι οι «λαθρολάγνοι αεθνιστές», οι «προδότες», ενώ προβάλλεται ως σύνθημα ακόμα και η φράση «θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γη». Πρόκειται βέβαια για τις τελευταίες λέξεις του Γκέμπελς, σύμφωνα με τη μυθολογία των νεοναζιστών.

Ακόμα και ολόκληρη την ομιλία του Κασιδιάρη στη συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής στις Θερμοπύλες τον Ιούλιο του 2008 περιλαμβάνει το ιστολόγιο. Πρόκειται για την περιβόητη ομιλία, στην οποία ομολογείται ο τρόπος δράσης της ναζιστικής οργάνωσης εναντίον του εσωτερικού εχθρού: «Και αναμένουμε τη στιγμή της μεγάλης αντεπίθεσης, βαδίζοντας στα χνάρια της αρχαίας Κρυπτείας που έπληττε αθόρυβα μέσα στο απόλυτο σκότος και τη σιωπή τους εσωτερικούς εχθρούς της πόλεως».

Πονηρά φερόμενοι, οι «διοικητές» της Πατριωτικής Πολιτοφυλακής έχουν παραλείψει το όνομα του Κασιδιάρη. Αλλά μ’ αυτό τον τρόπο αποκαλύπτουν κάτι περισσότερο: ότι επιδιώκουν να κρύψουν την πραγματική τους ταυτότητα.

Οι οπαδοί της «Παλλαϊκής Αμυνας»

Για τις υποθέσεις των Πολιτοφυλακών έχουν υποβάλει εκτενείς ερωτήσεις στα αρμόδια υπουργεία βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (Κουράκης, Δρίτσας, Καραγιαννίδης) και της ΔΗΜΑΡ (Αναγνωστάκης, Γιαννακάκη, Κυρίτσης, Μουτσινάς, Ρεπούση, Τσούκαλης). Οι περισσότεροι υπουργοί δήλωσαν αναρμόδιοι, αλλά υπάρχουν οι απαντήσεις του Νίκου Δένδια ως υπουργού Δημόσιας Τάξης και του Πάνου Παναγιωτόπουλου ως υπουργού Εθνικής Αμυνας που αποδέχονται το πρόβλημα και παραθέτουν τις ενέργειές τους για να το αντιμετωπίσουν. Ο κ. Δένδιας απάντησε στις 30.11.2012 ότι «από την αρμόδια υπηρεσία του Αρχηγείου Ελληνικής Αστυνομίας διενεργήθηκε, δυνάμει της από 15.3.2012 παραγγελίας της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών προκαταρκτική εξέταση για τα αδικήματα ‘‘Κατάρτιση Ενοπλης Ομάδας Παράνομης Οπλοφορίας, κλπ.’’, η οποία υποβλήθηκε στην Εισαγγελία την 23.3.2012 και ακολούθως επιστράφηκε, την 7.8.2012, με (άλλη) παραγγελία, η οποία μετά την ολοκλήρωσή της θα υποβληθεί εκ νέου στην αρμόδια εισαγγελική αρχή». Παρά το κάπως γραφειοκρατικό σχήμα, ο υπουργός επέμενε ότι «από τις αρμόδιες υπηρεσίες μας το θέμα παρακολουθείται συνεχώς και διενεργείται ενδελεχής έρευνα σχετικά με την ύπαρξη θυλάκων των παραπάνω αναγραφόμενων ομάδων ή άλλων παρεμφερών. Σε περίπτωση δε που διαπιστωθεί τέλεση εκνόμων ενεργειών από μέλη αυτών ή άλλα άτομα σχετιζόμενα με αυτές θα εφαρμοσθεί απαρέγκλιτα η ισχύουσα νομοθεσία».

Την ίδια μέρα, ο κ. Παναγιωτόπουλος υπήρξε ακόμα σαφέστερος: «Οι αποκαλούμενες ‘‘Πολιτοφυλακές’’ δεν αποτελούν πολιτικές δυνάμεις κατά την έννοια του Ν.Δ. 17/1974, ούτε εθελοντικές οργανώσεις πολιτικής προστασίας, ενταγμένες στο σχεδιασμό της Γενικής Πολιτικής Προστασίας σύμφωνα με το Ν. 3013/2002. Επομένως, το εάν κάποιοι παράνομοι θέλουν να οργανώσουν αυτόκλητα αυτού του είδους τις εξωθεσμικές ομάδες, είναι φαινόμενο που πρέπει να παταχθεί, αλλά δεν είναι ζήτημα που άπτεται του ΥΠ.ΕΘ.Α., αλλά του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη».
Παρά την εμφανή διάθεση των δύο υπουργών να ρίξουν το μπαλάκι ο ένας στον άλλο, το μήνυμα προς τις αυτόκλητες αυτές ομάδες είναι σαφές. Πώς είναι τότε δυνατόν να συνεχίζουν τη δράση τους οι όποιες «Πολιτοφυλακές»; Η απάντηση βρίσκεται στο παρελθόν παρόμοιων προσπαθειών και στη σχέση τους με κομμάτια του κρατικού μηχανισμού. Πυρήνας αυτών των προσπαθειών ήταν πάντα κάποιες μερίδες των εφέδρων στρατιωτικών και κυρίως των ειδικών δυνάμεων, για τις οποίες η εφεδρεία δεν ισοδυναμεί με αποστράτευση όπως για τα άλλα σώματα. Τις περιόδους πολιτικών και εθνικών κρίσεων που αντιμετώπισε η χώρα από τη μεταπολίτευση αναδύονται πάντα παρόμοιες κινήσεις, οι οποίες πάντα εμφανίζονται ως νομότυπες εθνοπρεπείς πρωτοβουλίες, μακριά από πολιτικές ταμπέλες και κόμματα, αλλά δεν διστάζουν να πολιτευθούν με ακραίο τρόπο, στο όνομα πάντα των εθνικών συμφερόντων.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν άρχισε να πουλάει το «Μακεδονικό», ξεφύτρωσαν λ.χ. σε διάφορα σημεία της χώρας «Λέσχες Καταδρομών», ειδικά σε ακριτικές περιοχές, με αδιαφανείς στόχους και δραστηριότητες. Και λίγα χρόνια αργότερα, μετά την ελληνοτουρκική κρίση του 1996 άρχισαν να εκδηλώνονται πιο έντονα διάφορες πρωτοβουλίες στρατιωτικών (ή παραστρατιωτικών) παραγόντων που επιδίωκαν να μετέχουν στη χάραξη της «εθνικής πολιτικής», μέσω αυθαίρετων παρεμβάσεων και δημιουργίας τετελεσμένων. Είδαμε το περιβόητο «Κλιμάκιο Επιλέκτων Καταδρομέων» της Κέρκυρας να οργανώνει δημόσιες παρεμβάσεις, αλλά και τις κεντρικές οργανώσεις των εφέδρων καταδρομέων να δίνουν τον δικό τους τόνο στην έννοια του «ενιαίου αμυντικού δόγματος Ελλάδας Κύπρου», με αμφιλεγόμενες επιχειρήσεις φουσκωτών σκαφών και απόκλιση από την επίσημη πολιτική γραμμή.

Σ’ αυτό το κλίμα οργανώθηκε από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων ημερίδα στο Πολεμικό Μουσείο με θέμα «Εφεδρεία και Αποτροπή, ο σύγχρονος ρόλος των εφέδρων στις ένοπλες δυνάμεις» (13.7.1997). Η ημερίδα οργανώθηκε «υπό την αιγίδα του ΥΠ.ΕΘ.Α.» και στα συμπεράσματά της διαβάζουμε μεταξύ άλλων και κάποιες διατυπώσεις που τις βλέπουμε να αναπαράγονται σχεδόν αυτούσιες στα σύγχρονα πειράματα: «Η Ελλάδα διαθέτει έναν ‘‘μυστικό στρατό’’ ενός εκατομμυρίου ανδρών –τους εφέδρους- που βρίσκονται αφανώς ανάμεσά μας και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του κοινωνικού ιστού. Πρόκειται ασφαλώς για μια τεράστια ‘‘δεξαμενή’’ ανθρώπινου δυναμικού, που αν αφυπνιστεί, αναβαθμιστεί και εκσυγχρονιστεί, μπορεί να λειτουργήσει πραγματικά αποτρεπτικά».

Σε άλλο σημείο υποδεικνύεται ως μοντέλο για την Ελλάδα η λειτουργία Εθνοφυλακής σε χώρες του εξωτερικού: «Ιδιαίτερα σε ημιαστικές ή αγροτικές περιοχές, η Παλλαϊκή Αμυνα βοηθάει δραστικά στην αντιμετώπιση λαθρομεταναστών, τοπικών συμμοριών κ.λπ., όπου αποτελεί ένα απαραίτητο ‘‘ενδιάμεσο βήμα’’ ανάμεσα στην αστυνομία που δεν μπορεί να βρίσκεται παντού, σε ένα στρατό που δεν μπορεί να σπαταλάται σε τέτοιες υποθέσεις και σε μια διάθεση αυτοδικίας εκ μέρους των πολιτών που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη. Η Παλλαϊκή Αμυνα, λοιπόν, μπορεί να καλύψει και τέτοια κενά – που γίνονται ιδιαίτερα επίκαιρα από την απότομη άνοδο της εγκληματικότητας, ιδιαίτερα στην ελληνική ύπαιθρο».

Σ’ αυτούς που μετείχαν στην ημερίδα, δίπλα σε απόστρατους αξιωματικούς ξεχωρίζουμε τα ονόματα του μέχρι πρότινος υπουργού Εθνικής Αμυνας Πάνου Παναγιωτόπουλου, του πρωθυπουργικού συμβούλου Χρύσανθου Λαζαρίδη, του Σαράντου Καργάκου, της Λιάνας Κανέλλη και του Κώστα Ζουράρι.

Κάτω απ’ αυτή την πίεση, η κυβέρνηση Σημίτη πέρασε το 1998 το ν. 2641 («Παλλαϊκή Αμυνα και άλλες διατάξεις»), ο οποίος πρόβλεπε την ένταξη στα «Τμήματα Παλλαϊκής Αμυνας» όλων των ανδρών και όλων των γυναικών από 18-60 ετών. Σύμφωνα με τον νόμο, «η Παλλαϊκή Αμυνα (Π.ΑΜ.) οργανώνεται από τον καιρό της ειρήνης και έχει ως κύρια αποστολή σε περιόδους έντασης, επιστράτευσης και πολέμου την τοπική άμυνα, την πολιτική άμυνα και την πολιτική προστασία, ενώ σε καιρό ειρήνης την πολιτική άμυνα και την πολιτική προστασία». Τέσσερα χρόνια αργότερα, και πάλι κυβέρνηση Σημίτη ήταν αυτή που κατάργησε τον νόμο αυτό, κατά το μέρος που περιλαμβάνει ρυθμίσεις σχετικές με την πολιτική προστασία σε καιρό ειρήνης (ν. 3013/2002). Ούτως ή άλλως δεν είχε διανοηθεί κανείς να οργανώσει όλο τον ενεργό πληθυσμό της χώρας με παρόμοιο τρόπο!
Δυστυχώς σήμερα τα πράγματα είναι σοβαρότερα. Οι ομάδες που αναλαμβάνουν τώρα δράση δεν έχουν παρά μόνο έμμεση σχέση με τους επίσημους κρατικούς μηχανισμούς. Και μπορεί να επικαλούνται την προσήλωσή τους στη νομιμότητα και να θέτουν τα μέλη τους στην υπηρεσία των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, αλλά όπως ομολογούν και στις απαντήσεις τους οι υπουργοί στην πράξη δεν υφίσταται κανένας πραγματικός έλεγχος.

………………………………………………………………………………………………………………………….
Τάγματα «πολιτοφυλάκων»

Η πρώτη έμπνευση για τη δημιουργία «Πολιτοφυλακής» που θα στραφεί ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό» ανήκει φυσικά στη Χρυσή Αυγή. Η ίδια εφαρμόζει από την ίδρυσή της την πρακτική αυτή με τα γνωστά «Τάγματα Εφόδου». Ο αρχηγός της όμως έχει προτείνει και διάφορες μορφές οργάνωσης έτσι ώστε οι δραστηριότητες αυτές να εκτελούνται «με το αζημίωτο». Τις παραμονές των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2010 που τον ανέδειξαν δημοτικό σύμβουλο στην Αθήνα, ο Νίκος Μιχαλολιάκος εξηγούσε στον εμβρόντητο Νίκο Χατζηνικολάου στο Alter το μεγαλόπνοο σχέδιο: «Τρία ευρώ τον μήνα να δίνει κάθε Αθηναίος πολίτης, συγκεντρώνεται ένα ποσό τριών εκατομμυρίων ευρώ. Θα φτιάξουμε ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας από μέλη του κόμματός μας. […] Θα ζητήσουμε άδειες οπλοφορίας, όπως έχουν πολλοί μεγαλοεπιχειρηματίες, τέσσερις και πέντε οπλοφόρους. Γιατί να μην έχει κι ο Δήμος Αθηναίων 200 ενόπλους να προστατεύουν τη ζωή των πολιτών του;» Και λίγες μέρες μετά τις εκλογές του 2012 η οργάνωση ανακοίνωνε την ενοικίαση ιδιωτικών εταιρειών security για περιπολίες στο κέντρο της πόλης.

 

Φυσικά τα σχέδια αυτά δεν είχαν συνέχεια, αλλά γεγονός είναι ότι η Χρυσή Αυγή τα ονειρευόταν από παλιά. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από ένα κείμενο του Ιωάννη Γιαννόπουλου, υπαρχηγού τότε του Μιχαλολιάκου, το οποίο δημοσιεύτηκε στις 10.1.1997 στην κομματική εφημερίδα της ναζιστικής οργάνωσης. Το άρθρο φέρει τον τίτλο «Πολιτοφυλακή;», όπου βέβαια το ερώτημα είναι καθαρά ρητορικό. Ο Γιαννόπουλος, ο οποίος μετά την αποχώρησή του από τη Χρυσή Αυγή αναδείχτηκε σε συγγραφέα ειδικευμένο στον εξελληνισμό της ναζιστικής θεωρίας της «Κοίλης Γης», περιγράφει τη δράση μια ομάδας κουκουλοφόρων «πολιτοφυλάκων» που έχουν συλλάβει έξι Αλβανούς κλέφτες και τους βασανίζουν:

«Ο επικεφαλής των κουκουλοφόρων που επέτυχαν την σύλληψιν, είς μετρίου αναστήματος και σιωπηλός άνδρας, κρατών ρόπαλον του αμερικανικού παιγνίου μπέιζ μπολ, πλησίασε την σειράν των Αλβανών υπανθρώπων που εκρατούντο από τους υπολοίπους κουκουλοφόρους. Χωρίς λέξιν ή ύβριν ή επιφώνημα ανεβοκατέβασε το ρόπαλον τέσσαρας φοράς εις έκαστον των παρανόμων και τους αφήκε με σπασμένους τους αγκώνας των χειρών και τα γόνατα των ποδών».

Η σκηνή που περιγράφει ο Γιαννόπουλος εκτυλίσσεται στον κήπο μιας «πλουσίας και μεγαλοπρεπούς εξοχικής κατοικίας εις εν των βορείων προαστίων των Αθηνών». Πρόκειται φυσικά για φανταστικό σενάριο, αλλά ο συγγραφέας το προβάλλει ως υπόδειγμα συγκεκριμένης δράσης: «Την ίδια νύκτα, επιτροπές κουκουλοφόρων ‘‘πολιτοφυλάκων’’ έκαμναν συλλήψεις καθ’ όλον το λεκανοπέδιον της Αττικής, συλλαμβάνοντες λαθρομετανάστες, μέλη της Αλβανικής, Τουρκικής, Νιγηριανής και όλων των χωρών του ΟΗΕ Μαφίας, ακόμη και Ελλήνων συνεργατών τους! Τας πρώτας πρωινάς ώρας, περιπολικά της ελληνικής αστυνομίας εξεύρον άτομα δεμένα και με κάποιαν… σχετικήν αναπηρίαν ως επίσης και με αναλόγως της περιπτώσεως πινακίδας εις το στήθος των, και εχρειάσθη η βοήθεια φορτηγών και συνεργείων κοπής αλυσίδων δια να συγκεντρωθούν οι ως άνω… ανάπηροι. Περί ώραν ενδεκάτην πρωινήν, περίπου δέκα επτά χιλιάδες άτομα είχαν συγκεντρωθεί εις το παλαιόν γήπεδον του Παναθηναϊκού επί της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και ανέμενον την απόφασιν της πολύ πλησίον Υπηρεσίας Αλλοδαπών. Ταυτοχρόνως επιτροπές πολιτών επεσκέπτοντο το Κοινοβούλιον, τα αστυνομικά τμήματα, το Υπουργείον Εσωτερικών και Εξωτερικών απαιτούντες την τήρησιν του Νόμου. Εκπληκτοι οι Αστυνομικοί είδον εις μερικούς εκ των πολιτών να εξέχουν από τους θύλακας των παντελονίων τους… μαύρες κουκούλες. Ούτως εν μία νυκτί ελύθη το μέγα πρόβλημα των λαθρομεταναστών».

Και για να το καταλάβουν ακόμα και τα μέλη της οργάνωσης, ο υπαρχηγός επαναλαμβάνει: «Το ως άνω σενάριον θα ημπορούσε να γίνει και πραγματικότης. Ας σκεφθούν σοβαρά οι φορολογούμενοι πολίται ότι επιβάλλεται να δημιουργήσουν επιτροπές πολιτοφυλάκων καθ’ άπασαν την επικράτειαν. Με το ίδιο τίμημα και εκατό φορές χειρότερα πρέπει να πληρώσουν όλοι αυτοί οι ξένοι που επιβουλεύονται τις περιουσίες και τις ζωές των Ελλήνων. Το ίδιο δε και οι τυχόν συνεργάτες των. Οταν οι άλλοι δεν κάνουν αυτό που πρέπει, κάν’ το εσύ. Μπορείς!».
…………………………………………………………………………………………………………………
Διαβάστε
● Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων
«Εφεδρεία και Αποτροπή. Ο σύγχρονος ρόλος των εφέδρων στις ένοπλες δυνάμεις». 1η Επιστημονική Ημερίδα. Συμπεράσματα. Υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Εθνικής Αμυνας (Πολεμικό Μουσείο, 13.9.1997).
…………………………………………………………………………………………………………………

Επισκεφτείτε

● Πατριωτική Πολιτοφυλακή

http://patriotikipolitofilaki.blogspot.gr/

https://www.facebook.com/patriotikipolitofilaki

Η δραστηριότητα της «εθνικιστικής» Πολιτοφυλακής.

● Ελληνική Πολιτοφυλακή

https://www.facebook.com/CivilGuard

Το προσωπικό εγχείρημα ενός καθηγητή της Σχολής Ευελπίδων.

● Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων – Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος

http://diktiospartakos.blogspot.gr/

● Ο άγνωστος πόλεμος της Κέρκυρας

http://www.iospress.gr/ios1997/ios19970413a.htm

● Καταδρομείς μεγάλων αποστάσεων

http://www.iospress.gr/ios2008/ios20080330.htm

ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: Τάσος Κωστόπουλος, Αντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς,      ios@efsyn.gr