Κείμενο αποχώρησης μελών από την κ.ο ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

Η θεωρητική και πολιτική σκέψη και δράση της Κομμουνιστικής οργάνωσης ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, θεμελιώθηκε στην ενωτική συνδιάσκεψη του Μαΐου του 2007 κατ’ ουσίαν σε τρείς αλληλένδετους μεταξύ τους πυλώνες. Εν συντομία, ο πρώτος βασικός πυλώνας ήταν η ουσιώδης αποτίμηση του χαρακτήρα της κοινωνίας των χωρών της ΕΣΣΔ και η εκ νέου ανάδειξη της μαρξικής και λενινικής θέσης περί του ανέφικτου του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού σε μια χώρα. Ο δεύτερος πυλώνας- άξονας αφορούσε στο ενιαίο μέτωπο, θεωρώντας το ως την μοναδική εκείνη τακτική την οποία μεταχειρίζονται οι κομμουνιστές ούτως ώστε να κινητοποιήσουν και να ενώσουν επί των καθημερινών προβλημάτων την εργατική τάξη, απέναντι στον καπιταλισμό και να κερδηθεί η πλειοψηφία του κόσμου της εργασίας από το στρατόπεδο των επαναστατών. Ο τρίτος πυλώνας αναφέρεται στη

μείζονα σημασία που διαδραματίζει το Κομμουνιστικό Κόμμα. Η κ.ο.ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ έχοντας ορθά κατανοήσει το κεκτημένο του κλασικού μαρξισμού και σωστά διαβάσει την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος, έδειξε πως η ύπαρξη ενός πραγματικού κομμουνιστικού επαναστατικού κόμματος αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ όρο για το ξέσπασμα και την νίκη της προλεταριακής επανάστασης και την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου. Στην βάση αυτή, αναδεικνύεται και το θέμα της ενότητας των κομμουνιστών, το οποίο ήρθε ως απόρροια της ελληνικής κατάστασης στην οποία βρισκόταν τότε και συνεχίζει βέβαια να βρίσκεται και σήμερα) το κομμουνιστικό κίνημα. Μάλιστα ακόμη και στο καταστατικό της οργάνωσης συγκεκριμένα αναφέρεται ότι η «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ παλεύει για τη δημιουργία των προϋποθέσεων ώστε να υπάρξει στη χώρα μας μια επανίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος και διεθνώς μιας επαναστατικής Διεθνούς. Γι αυτό παλεύει για την ενότητα των κομμουνιστών όπου κι αν βρίσκονται σήμερα, για τη δημιουργία ενός αξιόπιστου μαρξιστικολενινιστικού πόλου συσπείρωσης που θα παλεύει με συνέπεια για την επαναστατική ανασύνταξη του κινήματος».[1] Η οργάνωσή μας στην βάση των παραπάνω, ανέλαβε επίσης (όπως θα έπρεπε να κάνει και κάθε κομμουνιστική οργάνωση που σέβεται τον εαυτό της) να μελετήσει και να αναπτύξει τον επιστημονικό σοσιαλισμό, όπως και την ιστορία του συνόλου του κομμουνιστικού κινήματος προκειμένου να μπορεί να βλέπει μπροστά και άρα να χαράζει δρόμους για την πράξη.

Η κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ από την στιγμή της ίδρυσής της και για τα επόμενα χρόνια, έθετε στόχους και καθήκοντα στον εαυτό της τα οποία τα υπηρετούσε στην βάση αρχών και στοχεύοντας πάντα την επανάσταση. Ανταπεξήλθε σε πολύ δύσκολες καταστάσεις, και με αρνητικούς συσχετισμούς και κατάφερε να δώσει το στίγμα της. Κατάφερε να υπηρετήσει όλους της τους στόχους στον έναν ή στον άλλο βαθμό καλύτερα ή χειρότερα, αλλά πάντως σε κάθε περίπτωση στοχεύοντας στην επανάσταση.

Δυστυχώς όμως, θεωρούμε πως η οργάνωση έχει εδώ και αρκετό καιρό απολέσει πλείστες όσες απ’ τις κομμουνιστικές αρχές της, έχει ξεχάσει τουλάχιστον τους δυο αν όχι και τους τρείς, από τους καταστατικούς της πυλώνες- άξονες και έχει στην κυριολεξία χαθεί. Η οργάνωσή μας δυστυχώς, τα τελευταία τρία χρόνια έχει αναλωθεί με απολύτως εμμονικό-αυτιστικό τρόπο, σε ένα κυνήγι στελεχών και οργανώσεων της αριστεράς προκειμένου να διαπραγματευτεί μαζί τους για την σύσταση μετώπου. Η κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, η οργάνωση η οποία είχε την φήμη της «θεωρητικής» τα τελευταία χρόνια ξέχασε την ύπαρξη της επιστημονικής θεωρίας του μαρξισμού, ξέχασε το πολιτικό και θεωρητικό περιοδικό «ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» επιβεβαιώνοντας μια από τις βασικές αγωνίες του σ. Μπατίκα. Η κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, η οργάνωση η οποία με τον πιο εξονυχιστικό τρόπο έκανε κριτική στους πάντες και στα πάντα, αναδεικνύοντας τα αδιέξοδα της ελληνικής αριστεράς, της μετωπολογίας και μετωπολαγνίας που την διακατείχε και την διακατέχει ακόμα, κατέληξε να ονομάζει μέτωπο την παραμικρή πολιτική συμφωνία-σύμπραξη-συμμαχία, και μάλιστα να χρησιμοποιεί ως φερετζέ την τακτική του ενιαίου μετώπου πετώντας κυριολεκτικά στα σκουπίδια δύο βιβλία και τουλάχιστον άλλα δέκα σημαντικά άρθρα του σ. Μπατίκα, του οποίου το όνομα κιόλας διάφοροι σύντροφοι της οργάνωσης επικαλούνταν κατά το δοκούν, για να προσδώσουν στην άποψή τους κύρος.

Αποκορύφωμα όλων των παραπάνω, αποτελεί και η τελευταία κίνηση της οργάνωσης να τα βρει, πραξικοπηματικά κιόλας, με τον ΣΥΡΙΖΑ αφού πρώτα προχώρησε για άλλη μια φορά στο ιερό μυστήριο της βάπτισης, μιας απλής πολιτικής συμφωνίας με την Π-1000 σε πολιτικό μέτωπο ικανό να υποκαταστησει το κομμα στο σχημα του ενιαίου μετώπου. Αυτό για μας τόσο ως συμβάν καθαυτό, όσο και ο τρόπος με τον οποίο έγινε, αποτελεί την σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της δυσφορίας μας στα πλαίσια αυτής της οργάνωσης. Εν ολίγοις θεωρούμε ότι α) η κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ δεν βασίζεται πλέον στις αρχές που της έδιναν πολιτική και θεωρητική ταυτότητα ως τώρα την σκέψη και την δράση της, β) η κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ δεν υπηρετεί επ'ουδενί λόγο και σε κανένα επίπεδο πλέον τον σκοπό της επανάστασης, γ) η κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ χαρακτηρίζεται πλέον από έναν ιδιότυπο κοινοβουλετικό τυχοδιωκτισμό, που εκφράζεται στον μικρομεγαλισμό των τελευταίων της κινήσεων και κινείται με βάση την θεωρία και την λογική του λαϊκού μετώπου.

Στην βάση όλων αυτών σύντροφοι, θεωρούμε ότι οφείλουμε πρώτα από όλα στο θεωρητικό κεκτημένο της οργάνωσης και έπειτα στους εαυτούς μας να αποχωρήσουμε από την κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ.

Οι πεσόντες του κάρου:

Χριστόφορος Βλάχος

Δώρα Γεωργίου

Ιάσωνας Γουσέτης

Δημήτρης Κούλος

Σωτήρης Λάμπρου

Σταμάτης Σαριδάκης

Χριστίνα Σταμούλη

Λίζα Χατζηλουκά

Νίκος Χριστοδουλάκης

Χρήστος Μητρόπουλος

[1] Αρχές Συγκρότησης και Λειτουργίας, Α. Αρχές Συγκρότησης, σημείο 6ο .