Ο υποστράτηγος τεθωρακισμένων ε.α. Νίκος Τόσκας ήταν επικεφαλής του Γραφείου του κ. Πάνου Μπεγλίτη από το 2009 ως τον Ιούλιο του 2011 και ο κύριος συντάκτης του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ για την Άμυνα στις εκλογές του 2009. Η απόφαση επομένως ένταξης του στο Ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ έχει σημαντική συμβολική και πολιτική σημασία. Αποδεικνύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ακολουθήσει μια εναλλακτική διαχείριση της αστικής πολιτικής στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων, δίνοντας υποσχέσεις περί καταπολέμησης της ευνοιοκρατίας και των πελατειακών σχέσεων, παίρνοντας αποστάσεις από τις ακρότητες συγκεκριμένων ακροδεξιών εκφραστών των «εθνικών δικαίων», στο πλαίσιο όμως μιας Αναδιοργάνωσης του Στρατού με εκδημοκρατισμό και εξορθολογισμό των πολεμικών δαπανών που κινείται με όρους «Εξ Ανατολάς Εχθρού», αντιμετώπισης του «αλβανικού και σκοπιανού αλυτρωτισμού», σταθερής συμμετοχής σε ΝΑΤΟ και ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ (βλέπε Ομιλία του Νίκου Τόσκα στην εκδήλωση του Πράττω για την Άμυνα).
Για να το αποδείξει αυτό επιστρατεύει έναν σοβαρό πρώην στρατιωτικό, σημαντικό κρίκο
στη διαμόρφωση της πολιτικής ΠΑΣΟΚ στις κυβερνήσεις Σημίτη και Παπανδρέου, που στον πλούτο των δημόσιων παρεμβάσεων του μπορεί κανείς να ανιχνεύσει απόψεις που ξενίζουν και προκαλούν τους αγωνιστές της Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων καθώς καταλήγουν να απαιτούν την εμβάθυνση της στρατηγικού χαρακτήρα στρατιωτικής συμμαχίας με το κράτος Τρομοκράτη Ισραήλ και την επέκταση του επιθετικού άξονα Ελλάδας-Κύπρος-Ισραήλ με την Αίγυπτο των Πραξικοπηματιών Στρατηγών, συμμάχους των ΗΠΑ-Ισραήλ, εχθρούς του ηρωικού αγώνα του Παλαιστινιακού λαού.
Πρόκειται για πολιτικές θέσεις που παρουσιάστηκαν και στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ για την «Εθνική Άμυνα», διαμορφωμένες από ανθρώπους του βαθέως κράτους, οι οποίες όμως δεν έχουν καμιά σχέση με την Αριστερά, είναι εχθρικές στην πολιτική αντίληψη της κοινής εργατικής διεθνιστικής πάλης των λαών ενάντια στα αστικά και ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.
Μια κρατική πολιτική που εντάσσεται στον πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού των επικίνδυνων αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας, που προβάλλεται ως «πατριωτική γραμμή», διαμορφωμένη από ανθρώπους που επιπλέον ταυτίστηκαν, «συμβουλεύοντας», με τη πιο σκοτεινή περίοδο του πρώην ΥΠΕΞ Γ.Παπανδρέου.
Επιδιώκοντας να χειραγωγήσει και να ενσωματώσει τον κόσμο της εργασίας και την νεολαία στους τυχοδιωκτισμούς της ΑΟΖ-της εκμετάλλευσης των ενεργειακών κοιτασμάτων και της αναβάθμισης του ελληνικού αστικού κόσμου στην Ανατολική Μεσόγειο. Μια πολιτική που αλληλοδιαπλέκεται με τους πιο επιθετικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε, σε μια εποχή όξυνσης των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Είναι μια εκδοχή διαχείρισης της κρατικής πολιτικής που επιβάλλει η εξυπηρέτηση των αστικών συμφερόντων και βρίσκεται απέναντι στο αντιπολεμικό κίνημα, στην αμφισβήτηση της Νέας καπιταλιστικής ιμπεριαλιστικής Τάξης Πραγμάτων, στην αναγκαιότητα κοινωνικής απελευθέρωσης του κόσμου της εργασίας.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου