Γράφτηκε: τον Οχτώβρη του 1918 από τον Λένιν ενάντια στις ρεφορμιστικές συκοφαντίες του Καρλ Κάουτσκι κατά των Μπολσεβίκων
Πηγή: Εκδόσεις «Προμηθέας» 1966 – «Νέοι Στόχοι» 1973
Επιμέλεια - Σύνταξη: ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΘΩΜΑΔΑΚΗΣ
HTML Markup: Θ. Θωμαδάκης - Ι. Κουκλάκης για τα Μαρξιστικά Βιβλία στο INTERNET, 10 Γενάρη 2010
Μετάφραση: Λ. Μιχαήλ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η μπροσούρα του Κάουτσκι «Η Δικτατορία του Προλεταριάτου», που εκδόθηκε τελευταία στη Βιέννη (Wien, 1918, lgnaz Brand, 64 σελίδες), δίνει το πιο χτυπητό παράδειγμα της ολοκληρωτικής κ’ επαίσχυντης χρεοκοπίας της Δεύτερης Διεθνούς –χρεοκοπίας που από πολύν καιρό μιλούν γι’ αυτήν όλοι οι τίμιοι σοσιαλιστές όλων των χωρών. Το ζήτημα της προλεταριακής επανάστασης μπαίνει σήμερα πρακτικά στην ημερήσια διάταξη σε μια ολόκληρη σειρά κρατών. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να αναλύσουμε τα σοφίσματα του αποστάτη και την ολοκληρωτική απάρνηση του μαρξισμού από τον Κάουτσκι.
Πρέπει πρώτα - πρώτα να υπογραμμίσουμε ότι αυτός που γράφει τις γραμμές αυτές, από τις αρχές του πολέμου αναγκάστηκε πάρα πολλές φορές να επιστήσει την προσοχή πάνω στη ρήξη του Κάουτσκι με το μαρξισμό. Αφιέρωσα σ’ αυτό το θέμα στα 1914-1918 μια σειρά από άρθρα στο «Σοσιαλδημοκράτη» και στον «Κομμουνιστή», που έβγαινε τότε στο εξωτερικό. Τα άρθρα αυτά συγκεντρώθηκαν στον τόμο των Γ. Ζινόβιεφ και Ν. Λένιν «Ενάντια στο Ρεύμα», Πετρούπολη, 1918 (550 σελίδες), που εκδόθηκε από το Σοβιέτ της Πετρούπολης. Μίλησα ακόμα για τον «καουτσκισμό» σε μια μπροσούρα που γράφτηκε στη Γενεύη στα 1915 και μεταφράστηκε τον ίδιο χρόνο γαλλικά και γερμανικά.
«Ο Κάουτσκι, η υπέρτατη αυθεντία της Δεύτερης Διεθνούς, δείχνει με τον πιο τυπικό και τον πιο έντονο τρόπο πως ο μαρξισμός, που αναγνωρίζεται από μερικούς στα λόγια, μετατρέπεται στην πραγματικότητα σε “στρουβισμό”ή σε “μπρεντανισμό”δηλαδή στη φιλελεύθερη εκείνη αστική διδασκαλία που δέχεται την “ταξική”πάλη του προλεταριάτου, φτάνει, να μην τραβάει ως την επανάσταση και που αντιπροσωπεύεται κυρίως από το Ρώσο συγγραφέα Στρούβε και το Γερμανό οικονομολόγο Μπρεντάνο. Ένα άλλο τέτοιο παράδειγμα βρίσκουμε στον Πλεχάνοφ.
Χάρη σε μια ολόκληρη σειρά από φανερά σοφίσματα, ξεριζώνουν από το μαρξισμό τη ζωντανή επαναστατική του ψυχή, δέχονται το παν στο μαρξισμό έξω απ’ τις μέθοδες της επαναστατικής πάλης, την προπαγάνδα, την προετοιμασία αυτής της πάλης και τη διαπαιδαγώγηση των μαζών προς αυτή την κατεύθυνση.
Περιφρονώντας κάθε αρχή ο Κάουτσκι “συμφιλιώνει”τη θεμελιακή σκέψη του σοσιαλσοβινισμού, δηλαδή την αποδοχή της εθνικής άμυνας στον τωρινό πόλεμο, με μια διπλωματική και απατηλή παραχώρηση στους αριστερούς, όπως είναι η αποχή από την ψήφιση των πολεμικών πιστώσεων ή μια προφορική δήλωση αντιπολίτευσης κτλ. Ο Κάουτσκι που έγραψε στα 1908 ένα ολόκληρο βιβλίο για το πλησίασμα της εποχής των επαναστάσεων και για τους ακατάλυτους δεσμούς ανάμεσα στον πόλεμο και την επανάσταση, ο Κάουτσκι που υπόγραψε το 1912 το «Μανιφέστο της Βασιλείας» για την επαναστατική χρησιμοποίηση του επερχόμενου πολέμου, αναλαβαίνει σήμερα την υποχρέωση να δικαιολογήσει και να εξωραΐσει το σοσιαλσοβινισμό. Σαν τον Πλεχάνοφ κι αυτός, σμίγει με την αστική τάξη για να γελοιοποιήσει κάθε ιδέα επανάστασης, κάθε δράση που αποβλέπει στην άμεση επαναστατική πάλη.
Η εργατική τάξη δε μπορεί να φτάσει στον αντικειμενικό της σκοπό που είναι η παγκόσμια επανάσταση, αν δεν κηρύξει έναν αμείλιχτο πόλεμο σ’ αυτούς τους χωρίς χαρακτήρα αποστάτες, στους υποταχτικούς αυτούς υπηρέτες του οπορτουνισμού, που, εξευτελίζουνε σ’ ανήκουστο βαθμό τη μαρξική θεωρία. Ο καουτσκισμός δεν είναι παιδί της τύχης είναι το κοινωνικό προϊόν των αντιφάσεων της Δεύτερης Διεθνούς που συνδυάζει την τυπική πίστη στο μαρξισμό με μια πραγματική υποταγή στον οπορτουνισμό», (Γ. Ζινόβιεφ και Ν. Λένιν: «Ο Σοσιαλισμός και ο Πόλεμος», Γενεύη 1915, σελίδες 13-14).
25 Γενάρη οι φασίστες της Χρυσής Αυγής είχαν το θράσος να εμφανιστούν στο Κερατσίνι, στον τόπο που οι ίδιοι 4 μήνες πριν δολοφόνησαν τον γείτονά μας Παύλο Φύσσα. Αλλά το θράσος τους δεν σταμάτησε εκεί.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ακούγεται ο απόηχος των συνεχών πτήσεων που πραγματοποιεί από χθες το ελικόπτερο της αστυνομίας στο κέντρο της Αθήνας. Κι αυτός ο ήχος έχει σίγουρα ένα κοινό με τον ήχο των μηχανών του σκάφους του λιμενικού που έπνιξε τα γυναικόπαιδα στο Φαρμακονήσι.
Ξηρός: Κάποιοι βλέπουν παιχνίδια του κράτους, της κυβέρνησης ή και των κρατικών και παρακρατικών φραξιών, τώρα που ως ώριμο φρούτο η αριστερά θα πάρει την κυβέρνηση, για την εξουσία δεν μιλάμε, αυτή θα παραμείνει στα χέρια των τραπεζιτών, των καπιταλιστών, αυτών των ελαχίστων που έχουν περιουσία όσο 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι.
.jpg)
