ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΟΡΕΙΑ στην Πάτρα: Κάλεσμα

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2011

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΟΡΕΙΑ

1^η ΜΑΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΡΙΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ, 10:00 Π.Μ

Εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες

Ο συνασπισμός εξουσίας του κεφαλαίου Κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ , αστικά κόμματα, Τράπεζες , ΜΜΕ με την ανοχή και την συναίνεση του αστικοποιημένου συνδικαλισμού συνεχίζει και κλιμακώνει τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική του, προωθώντας στρατηγικού χαρακτήρα αναδιαρθρώσεις προς όφελος της αστικής τάξης.

Λεηλατεί εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών και διαμορφώνει ένα μαύρο παρόν και μέλλον για τους εργαζόμενους και τη νεολαία με μείωση μισθών συντάξεων αύξηση χρόνων εργασίας απελευθερώνει τις απολύσεις καταργεί τα βαρέα και ανθυγιεινά κλείνει - συγχωνεύει σχολεία και νοσοκομεία. Με το 4^ο επικαιροποιημένο μνημόνιο επιδιώκει να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα, ξεπουλώντας στο μεγάλο κεφάλαιο την ενέργεια , τις συγκοινωνίες τα αεροδρόμια τα λιμάνια τον ΟΣΕ .

Προωθεί τη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας ενώ δίνει νέο δώρο 30 δις στις τράπεζες .

Την ίδια στιγμή, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο το Σύμφωνο για το Ευρώ που μόλις υιοθέτησε η Ε.Ε προβλέπει ένα εφιαλτικό μέλλον μετατρέποντας την πολιτική λιτότητας σε συνταγματική υποχρέωση κάθε χώρας.

Είναι πια φανερό ότι ο αστικοποιημένος και γραφειοκρατικός συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ είναι μέρος του προβλήματος που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι. Δε διαπραγματεύονται απλά το βαθμό καταστρατήγησης των δικαιωμάτων μας, αλλά προετοιμάζουν το έδαφος για την αποδοχή των νέων αντιλαϊκών μέτρων, ενώ σκορπούν την απογοήτευση και συμβάλλουν στην απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών της εργατικής βάσης με (απεργίες αποκλιμάκωσης, ξεπούλημα απεργιακών κινητοποιήσεων, προσπάθεια αποσυντονισμού).

Η υπογραφή της «Γ.Σ.Σ.Ε του μνημονίου» και οι δηλώσεις Παναγόπουλου ότι «δεν υπάρχουν προφανείς εναλλακτικές λύσεις στις σκληρές πολιτικές που προβλέπονται στο μνημόνιο ΕΕ - ΔΝΤ και οι οποίες έχουν εφαρμοστεί!» είναι χαρακτηριστική έκφραση της ταύτισης της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας με την κυβερνητική πολιτική, την τρόικα και το μνημόνιο.

Από την άλλη το ΠΑ.ΜΕ. επιδιώκει μια ενότητα στο πολιτικό επίπεδο που καθορίζουν αυστηρά τα όρια του ΚΚΕ προβάλλοντας μια διαταξική και αδιέξοδη πρόταση για λαϊκή εξουσία-οικονομία και ένα εργατικό κίνημα που θα το ελέγχει πλήρως και θα το υποτάσσει στην δική του προβληματική λογική .

Διασπά το εργατικό κίνημα σε λάθος πολιτική βάση γιαυτό και αδυνατεί να το ενώσει σε ανώτερο επίπεδο να εμπνεύσει μαζικά την τάξη να τη ριζοσπαστικοποιήσει και να δώσει στρατηγική διέξοδο και απάντηση στην επίθεση του κεφαλαίου.

Κόντρα στη συναίνεση του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος και ξεπερνώντας τα όρια της λογικής του ΠΑΜΕ αναδύονται ολοένα και περισσότερο νέες μορφές ανεξάρτητης συγκρότησης του εργατικού κινήματος, που αμφισβητούν το ρόλο αυτού του δίπολου και προτάσσουν μια νέα αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζόμενων.

Μια ενότητα στη βάση των ταξικών συμφερόντων χωρίς περιχαρακώσεις και στεγανά μεταξύ των εργαζομένων με συντονισμό των σωματείων και οργάνωση των αγώνων από τις συνελεύσεις και τις πραγματικές διαδικασίες των ίδιων των εργατών.

Σε μια τέτοια ενότητα τα πολιτικά υποκείμενα της τάξης θα πρέπει να συνεισφέρουν με την επαναθεμελίωση της κομμουνιστικής στρατηγικής απάντησης με θεωρία και πράξη μπολιάζοντας το κίνημα και όχι να το καπελώνουν και να το αποπροσανατολίζουν με δοκιμασμένες αποτυχημένες διαταξικές συνταγές.

Σε αυτή λοιπόν την συγκυρία είναι αναγκαίο παρά ποτέ ειδικά η ημέρα της εργατικής πρωτομαγιάς να είναι μια μέρα ΑΠΕΡΓΙΑΣ και ΑΓΩΝΑ όπου οι εργαζόμενοι θα συνευρεθούμε και θα συζητήσουμε την στρατηγική και την τακτική της απάντηση μας στην επίθεση του κεφαλαίου.

Για την συγκρότηση ενός αναγεννημένου ΤΑΞΙΚΟΥ ΜΑΖΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ που έχει ανάγκη η εποχή μας.

Από αυτή την σκοπιά θα πορευθούμε σε ενότητα με όλο τον εργαζόμενο κόσμο που πλήττεται και παλεύει για να σηκωθεί στα πόδια του και σε πλήρη διαχωρισμό με τις ξεπουλημένες και κυβερνοθρεμένες ηγεσίες της ΓΕΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ και του ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΑΤΡΑΣ ταυτόχρονα καλούμε το ΠΑΜΕ να αλλάξει αυτή την αδιέξοδη πολιτική πριν να είναι αργά και να γκρεμίσει τους τοίχους που υψώνει στην τάξη και την άλλη αριστερά.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΟΡΕΙΑ

1^η ΜΑΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΡΙΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ, 10:00 Π.Μ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ – ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ - ΑΝΕΡΓΩΝ

Για έναν ΤΑΞΙΚΟ – ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ - ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ και χειραφετημένο από την συνδικαλιστική γραφειοκρατεία ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Ανακοίνωση για την ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ - Κίνηση Επαναστατικής Αριστεράς

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ

ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ

H φετινή πρωτομαγιά έρχεται μετά από την χωρίς προηγούμενο επίθεση εδώ και ένα χρόνο στους εργαζόμενους. Με όχημα τα μνημόνια και το χρέος, Ευρωπαϊκή Ένωση και ελληνική αστική τάξη, με τη βοήθεια του ΔΝΤ, τσακίζουν τα μεροκάματα, τις συμβάσεις, τις συντάξεις, ότι είχε απομείνει σαν κοινωνικό κράτος στην παιδεία και την υγεία, δημιουργούν έναν απέραντο στρατό ανέργων, μέχρι τώρα ένα εκατομμύριο. Όμως αυτή η Πρωτομαγιά είναι και η επέτειος των εργατικών αγώνων και πρωτοβουλιών, των κινητοποιήσεων εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στις γενικές απεργίες, των κινημάτων ανυπακοής, της εξέγερσης της Κερατέας. Ένας ολόκληρος κόσμος με τον αγώνα και την στάση του αρνείται να αποδεχθεί το παρόν και το μέλλον που του υπόσχονται.
Μέσα από τη σημερινή χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού γεννιέται η ανάγκη για ένα νέο Σικάγο της εποχής μας. Που θα γράψει στις σημαίες του τα σύγχρονα εργατικά δικαιώματα για τη δουλειά και τη ζωή. Που θα κηρύξει διεφθαρμένη όχι τη μια ή την άλλη μίζα, τον έναν ή τον άλλον κλέφτη πολιτικό (λέγοντας πως «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό»), αλλά την καθημερινή κλοπή και εκμετάλλευση των εργαζομένων για να κερδίζουν τα αφεντικά. Αυτή η «μίζα» παράγει όλες τις μίζες των επαγγελματιών πολιτικών, των προπαγανδιστών της «ενημέρωσης» και των διανοούμενων που στηρίζουν το σύστημα.

Σε αυτή τη μάχη ο συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έχει από καιρό διαλέξει στρατόπεδο. Δεν είναι απλώς οι ηγεσίες τους η αιτία. Αυτές αντιστοιχούν στη δομή και το σύστημα που εκπροσωπούν. Αυτό το σύστημα γεννούσε και θα γεννάει πάντα τους συνδικαλιστές-βουλευτές-υπουργούς, τους προέδρους των 100.000 ευρώ τον χρόνο. Ας κοιτάξει κανείς όλες τις ηγεσίες και την πολιτική των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ των τελευταίων δεκαετιών.
• Είναι ο συνδικαλισμός της καθεστωτικής πολιτικής και των κομμάτων της, της εθνικής «ανάπτυξης» και της προπαγάνδας υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατέστρεψε τους εργαζόμενους.
• Είναι τα αμέτρητα σωματεία-σφραγίδες, χωρίς σχέση με τον κόσμο της εργασίας, που αναπαράγουν τις καρέκλες και τους συσχετισμούς στις ομοσπονδίες, τα γενικά συμβούλια και τα εργατικά κέντρα.

• Είναι η εξαγορασμένη από τις κρατικές επιχορηγήσεις και τα συνδικαλιστικά προνόμια γραφειοκρατία του κρατικού και ιδιωτικού τομέα που ένα χρόνο τώρα υπονόμευσε κάθε εργατικό αγώνα, αρνήθηκε να κηρύξει γενική απεργία, αποκλιμάκωσε την οργή των εργαζομένων με τις απεργίες τουφεκιές στον αέρα και μετά ξεπούλησε τους εργάτες με την υπογραφή της σύμβασης του Μνημονίου.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση δεν αρκεί ο κομματικός συνδικαλισμός τύπου ΠΑΜΕ, που φοβάται τη λαϊκή δυναμική και την αυτοοργάνωση της εργατικής τάξης. Ούτε αρκεί η καταγγελία του κατεστημένου συνδικαλισμού. Περισσότερο από ποτέ σήμερα είναι ανάγκη να υπάρξουν πρωτοβουλίες για ένα κέντρο αγώνα της εργατικής τάξης, ανεξάρτητο από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και την αστική πολιτική που θα συντονίσει και δώσει λόγο στις διαδικασίες βάσης των σωματείων, στις εργατικές επιτροπές αγώνα, στα κινήματα ανυπακοής. Που θα εκφράσει τον πολιτικό αγώνα της εργατικής τάξης, σήμερα που πίσω από κάθε αντεργατικό μέτρο ξεπροβάλλουν τα μνημόνια και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Για να υπερβούμε τη σημερινή κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα που οδηγεί τους αγώνες μας στην ήττα απαιτείται μια νέα ενότητα σε διακλαδικό και πανελλαδικό επίπεδο του κόσμου της εργασίας και των αγώνων του, μια νέα εργατική συνομοσπονδία του κόσμου της δουλειάς. Με καρδιά σωματεία ανεξάρτητα από το κράτος και την εργοδοσία που θα στηρίζονται στους εργατικούς αγώνες και τις συνελεύσεις των εργαζομένων.


• Για να φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου και να ανατραπεί η πολιτική του μνημονίου.

• Για να ανοίξει ο δρόμος για την άμεση αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΕ, μέσα στην οποία δεν μπορεί να υπάρξει καμία δεξιά ή αριστερή λύση υπέρ του κόσμου της εργασίας. Για να δώσουμε, από τη δική μας μεριά, τη μάχη να διαλυθεί συνολικά αυτό το αντιδραστικό οικοδόμημα που τσακίζει τα εργατικά δικαιώματα σε όλη την Ευρώπη.

• Για το αποφασιστικό βήμα για μια νέα κοινωνική οργάνωση, την εργατική δημοκρατία, για μια κοινωνία που οι εργαζόμενοι θα είναι κύριοι του πλούτου που παράγουν.


Η φετινή Πρωτομαγιά και η ανεξάρτητη συγκέντρωση και πορεία, μπορεί να γίνει η αφετηρία νέων μαχητικών αγώνων μπροστά στις αναμετρήσεις που έρχονται. Συμμετέχουμε-στηρίζουμε την ανεξάρτητη συγκέντρωση και πορεία που διοργανώνεται στο Μουσείο από το Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για να γίνει η ανεξάρτητη δράση του εργατικού κινήματος πράξη και στους αγώνες που έρχονται.

- Ανεξάρτητο κέντρο αγώνα-όλη η εξουσία στους εργαζόμενους
- Κάτω η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ
- Ολική διαγραφή-καμία αναγνώριση του χρέους
- Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ
- Δουλειά-Ασφάλιση-Υγεία-Παιδεία για όλους
- Αγώνας μέχρι τη νίκη

Αθήνα, 28 Απριλίου 2011

ΚΙΝΗΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (Κ.Ε.Α.)

http://epanastatikiaristera.blogspot.com/

http://wwwpraxisred.blogspot.com/

Ανωνυμία των blogs και διάλογος στην Αριστερά

Οι τεχνολογικές δυνατότητες της εποχής και κυρίως η χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών προκαλούν τις τελευταίες δεκαετίες ανακατατάξεις στη σφαίρα της καπιταλιστικής παραγωγής. Η σπουδαιότητα της τεχνολογικής καινοτομίας, άλλωστε, ιστορικά αποδεικνύεται. Η ατμομηχανή, η μηχανή εσωτερικής καύσης, η ανάπτυξη των σιδηροδρόμων, ο τηλέγραφος και το τηλέφωνο, αποτέλεσαν την καύσιμη ύλη της λοκομοτίβας των βιομηχανικών επαναστάσεων, καθώς συνέβαλαν στην ολοκλήρωση και εμφάνιση διακριτών τεχνολογικών παραδειγμάτων παραγωγής και μεταφοράς των προϊόντων.

Η ανάπτυξη του κλάδου των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ), δημιούργησε ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις για την αλλαγή του τρόπου ενημέρωσης. Σταδιακά υποβαθμίζεται ο ρόλος της εφημερίδας, της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, ιδίως στις μικρότερες και περισσότερο εξοικειωμένες με την χρήση των νέων τεχνολογιών ηλικίες. Διευρύνεται η χρήση μέσων ενημέρωσης – χειραγώγησης των εργαζομένων και της νεολαίας. Παράλληλα, όμως, σε ασύγκριτα μεγάλη κλίμακα δίνεται η δυνατότητα οργάνωσης ή/και ανάπτυξης ενός τεραστίων διαστάσεων δικτύου αντι -πληροφόρησης. Αυτή η δυνατότητα είναι μεγαλύτερη σε σχέση με το παρελθόν εξαιτίας του χαμηλού κόστους και της ταχύτητας μετάδοσης της πληροφορίας. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί η σημερινή δυνατότητα με την αντίστοιχη σε άλλες εποχές, όπου το βασικό μέσο αντι - πληροφόρησης υπήρξε ο «τύπος» με το απαγορευτικά υψηλό κόστος και την δυσκολία πρόσβασης στα κανάλια διανομής.

Το email, το facebook, το twitter, τα blogs αποτελούν τα δημοφιλέστερα μέσα πληροφόρησης και αντι – πληροφόρησης με μεγάλη διεισδυτικότητα σε ευρύτερα τμήματα (ιδίως) νεολαίας και εργαζομένων, τα οποία στηρίζουν τη λειτουργία τους (τουλάχιστον στην περίπτωση των blogs) κατά βάση στην ανωνυμία (ή τη χρήση ψευδώνυμων). Στις πρόσφατες (ή/και σε εξέλιξη) εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο έχουν παίξει σημαντικό ρόλο. Αλλά και στην περίπτωση του κινήματος στην Ελλάδα, αποτελούν μέσω πληροφόρησης και διαλόγου.   

   

Εξαιτίας της μεγάλης διεισδυτικότητας  τους η άρχουσα τάξη κατά περιόδους έχει προσπαθήσει (και θα το κάνει πάλι) να περιορίσει τη χρήση τους. Βάλλει ενάντια στην ανωνυμία των blogs, δηλαδή, ενάντια στην προϋπόθεση λειτουργίας και διεισδυτικότητάς τους.

Τα blogs στην αριστερά  

 

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως υπάρχουν εκατοντάδες blogs τα οποία λειτουργούν από αγωνιστές της αριστεράς και του κινήματος και χιλιάδες άλλα πολιτικά blogs όλων των αποχρώσεων. Σε αυτά τα blogs μπορεί να δει κανείς από πρώτο χέρι της απόψεις των πολιτικών οργανώσεων αλλά και τις απόψεις των μελών και των ανένταχτων αγωνιστών που «υπερβαίνουν τα επιτελεία». Στα εν λόγω blogs ο διάλογος γίνεται κατά βάση ανώνυμα και καλώς κατά τη γνώμη μας. Άλλωστε, αυτό που σε τελευταία ανάλυση έχει σημασία δεν είναι η υπογραφή του κειμένου αλλά το περιεχόμενό του.

Την ανωνυμία, κατά τη γνώμη μας, οφείλουν οι «bloggers της αριστεράς» να τη διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού και να μην την δυσφημούν. Κατάργηση της ανωνυμίας θα σημάνει σίγουρα περιορισμό των blogs και κατ’ επέκταση της διεισδυτικότητάς τους και της αντι - πληροφόρησης. Ωστόσο, μιλώντας για ανωνυμία προφανώς και δεν εννοούμε να γράφει ο καθένας ότι θέλει, δυσφημώντας, λοιδορώντας, αντιλήψεις ή και συγκεκριμένα πρόσωπα αγωνιστών (δίνοντας ταυτόχρονα έστω και μη συνειδητά πληροφορίες σε κάθε λογής μηχανισμούς). Η ανωνυμία μπορεί να είναι αποδεκτή στο βαθμό που εντάσσεται στα πλαίσια ενός επαναστατικού συντροφικού πολιτισμού διαλόγου και αντιθέσεων. Θα μπορούσαμε να συμπυκνώσουμε την άποψή μας στο εξής:

«Να γράφεις τόσο ελεύθερα σαν να μην πρόκειται να σε διαβάσει ποτέ κανείς. Να γράφεις ανώνυμα σαν να ξέρουν όλοι ποιος είσαι»     

Επίλογος     

Παρά τα αρνητικά - ευτυχώς περιορισμένα σε έκταση – παραδείγματα κακής (ή/και συκοφαντικής) χρήσης της ανωνυμίας, υποστηρίζαμε και θα υποστηρίζουμε την ύπαρξη και τη διεύρυνση των blogs καθώς και την χρήση της ανωνυμίας τους. Άλλωστε, το υπερασπιζόμαστε στην πράξη με τη λειτουργία του παρόντος ιστολογίου.

Κάθε προσπάθεια φίμωσης των bloggers από την πλευρά της αστικής πολιτικής και του κράτους που την υπηρετεί, θα μας βρίσκει κάθετα αντίθετους. Κάθε προσπάθεια κακόβουλης χρήσης της ανωνυμίας σε βάρος αντιλήψεων και αγωνιστών της αριστεράς, επίσης. 

Στηρίζουμε κάθε προσπάθεια, ατομική ή συλλογική, η οποία προωθεί το διάλογο και την αντιπαράθεση εντός των ρευμάτων της αριστεράς ή της αντιπαράθεσης με όλα τα άλλα ιδεολογικά και φιλοσοφικά ρεύματα. 

Η ανωνυμία είναι δύναμη. Δεν την συκοφαντούμε, την υπερασπιζόμαστε!      

   
kokkinostupos

Εκδήλωση ΝΑΡ: καπιταλιστική κρίση, ανεργία και εργατικό κίνημα

Ο μύθος του λογιστικού ελέγχου του χρέους

Πηγή: http://www.enet.gr

Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

 

Τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει μια καινούργια μαζική εκστρατεία -ακόμη και με ντοκιμαντέρ στο Ιντερνετ!- της ρεφορμιστικής Αριστεράς (δηλαδή της Αριστεράς που δεν αμφισβητεί το ίδιο το σύστημα της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς και της έκφρασής της στο γεωγραφικό μας χώρο, της Ε.Ε.), η οποία βρήκε τον τρόπο διεξόδου από τη βαθιά και επιδεινούμενη καθημερινά οικονομική κρίση της χώρας στο... λογιστικό έλεγχο του χρέους. 

"Κουφός είσαι, ρε; Δεν ακούς;". Η Σοφία Κολοτούρου μιλάει στην iefimerida

Πηγή: http://www.iefimerida.gr

Η Σοφία Κολοτούρου είναι ποιήτρια, blogger, γιατρός, άνθρωπος με πολύ χιούμορ και πάσχει από μεταγλωσσική κώφωση. Μιλάει στην iefimerida με αφορμή το βιβλίο της "Κουφός είσαι, ρε; Δεν ακούς;" (εκδόσεις ΚΨΜ), όπου είναι συγκεντρωμένα κείμενα από το blog της (http://blog.sofiakolotourou.gr/), ορισμένα απ' τα οποία έγιναν κόμικ απ' τον Σπύρο Δερβενιώτη.

Η έννοια του Odious Debt και η περίπτωση του Ισημερινού. Γιατί τόσος θόρυβος;

Πηγή: monthly review, Μαρξιστική Επιθεώρηση PRAXIS

 

Του ΚΩΣΤΑ ΜΕΛΑ 22/04/2011

1. Ο Ισημερινός από το 1826 έως το 2010 έχει οδηγηθεί σε αδυναμία πληρωμής (defaulted) 109 φορές τουλάχιστον στα τελευταία 184 χρόνια. Ο Ισημερινός (οι κυβερνήσεις του) μετά από πολλές και διάφορες αναχρηματοδοτήσεις και αναβολές στην καταβολή των υποχρεώσεών του στις ξένες εμπορικές τράπεζες (συσσώρευση σημαντικών καθυστερήσεων στην καταβολή των τόκων μεταξύ 1987–1994) συμφώνησε τελικά σε μια κατανοητή μείωση (διαγραφή) του χρέους και σε συμφωνία αναχρηματοδότησης το 1995 σύμφωνα με το Σχέδιο Brady [1].

Κρίση και Ελληνική Οικονομία

Πηγή: http://wwwpraxisred.blogspot.com/

[1]
ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΗΣ

Η κρίση χρέους της ελληνικής οικονομίας (και η επαπειλούμενη αντίστοιχη κρίση σε μια σειρά λιγότερο αναπτυγμένες οικονομίες της ευρωπαϊκής Οικονομικής Νομισματικής Ένωσης) αποτελεί όχι απλώς μια παρενέργεια της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2007, αλλά μορφή αναπαραγωγής των δομικών της χαρακτηριστικών: ό,τι εμφανίζεται ως «κερδοσκοπικό» χτύπημα στο χρέος μιας «μικρής χώρας» δεν είναι παρά μια ακόμα διέξοδος των αναζητούντων κέρδος κεφαλαίων στη χρηματοπιστωτική σφαίρα σε συνθήκες καθηλωμένης κερδοφορίας στην «πραγματική οικονομία».

Πιστά στους ιδιοκτήτες των χρυσών κλουβιών τους, τα καθεστωτικά παπαγαλάκια προσπαθούν να μας δαγκώσουν με το δηλητηριώδες ράμφος τους!!

Πιστά στους ιδιοκτήτες των χρυσών κλουβιών τους, τα καθεστωτικά παπαγαλάκια προσπαθούν να μας δαγκώσουν με το δηλητηριώδες ράμφος τους!! Το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας γαργαλάνε!!

Ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης στο διαβόητο άρθρο του στην Καθημερινή, ως καθαρόαιμο λαγωνικό πιστό στα αφεντικά του πάσχισε αλλά εν τέλει κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει τις υπόγειες δαιδαλώδεις διαδρομές χρηματοδότησης και εξάρτησης του κινήματος «Δεν πληρώνω».
Το ερώτημα που έθεσε ήταν το εξής: «Πόσο αυθόρμητες είναι οι καταλήψεις «δεν πληρώνω» αφού έχουν και μηχανισμούς χορηγίας και μισθώνουν (έστω με λεφτά άλλων) τις υπηρεσίες επιχειρήσεων να μοιράζουν φυλλάδια;».

Διεθνιστής: εκδήλωση για την 1η Μάη

Η ζωή του Μπράιαν - Monty Python

Mοnty Pythοn - Η ζωή του Μπράιαν by tvxorissinora

Νέα πολιτική συλλογικότητα: Κίνηση Επαναστατικής Αριστεράς

 Κίνηση Επαναστατικής Αριστεράς – K.E.A.

Ανακοίνωση

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 17 Απριλίου στο Πολυτεχνείο, η προγραμματισμένη σύσκεψη με θέμα τη συγκρότηση συλλογικότητας της επαναστατικής αριστεράς. Συζητήθηκαν αναλυτικά τα ζητήματα της καπιταλιστικής κρίσης, η κατάσταση στο εργατικό κίνημα και τα πολιτικά μέτωπα.

Ήταν κοινή πεποίθηση όλων πως μέσα από τις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις και τους αγώνες που ξέσπασαν τον τελευταίο χρόνο αναδείχτηκε η κοινωνική ανάγκη για μια πολιτική πρόταση και πρακτική υπέρβασης της σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος. Που θα φέρει στο προσκήνιο την ανάγκη όχι μόνο του «δεν πάει άλλο» αλλά του να πάει «αλλιώς». Όχι απλά του «αντί-καπιταλισμού» αλλά της προσπάθειας να προχωρήσει στη πράξη ο αγώνας για μια άλλη κοινωνική και πολιτική οργάνωση υπέρ του κόσμου της εργασίας.

Με τα μέτρα που πέρασαν τον τελευταίο χρόνο, η αστική τάξη στην Ελλάδα και η ΕΕ με τη συνδρομή του ΔΝΤ πραγματοποίησαν τη δική τους επανάσταση. Ανέτρεψαν δομές και κεκτημένα δεκαετιών, κατήργησαν τον μέχρι τώρα  τρόπο διαπραγμάτευσης της εργατικής δύναμης (συλλογικές συμβάσεις), τσάκισαν το δημόσιο τομέα, διέλυσαν τα ασφαλιστικά ταμεία, δημιούργησαν έναν απέραντο στρατό ανέργων στον ιδιωτικό τομέα (μέχρι τώρα ένα εκατομμύριο). Όλα τα μέτρα ξεπερνούν σε όγκο και σημασία ό,τι έγινε τις τελευταίες δεκαετίες, από τότε που ξεκίνησε επί Ανδρέα Παπανδρέου η λιτότητα στα μέσα της δεκαετίας του 80. Τα κεκτημένα αυτής της επανάστασης του κεφαλαίου στην Ελλάδα θα καταστρέψουν για δεκαετίες ολόκληρες γενιές εργαζομένων.    

Δεν υπάρχει κανένα όριο σε αυτήν την επίθεση, δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης. Δεν αρκεί η αστική δημοκρατία; Θα εκλεγεί μια κυβέρνηση με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» και μετά θα καλέσει το ΔΝΤ. Δεν αρκεί το σύνταγμα; Θα το καταργήσουμε στην πράξη με τις τροπολογίες και τις υπουργικές αποφάσεις. Δεν αρκεί η βουλή; Θα την μετατρέψουμε σε παρωδία ρητορικών τοποθετήσεων χωρίς ούτε τις τυπικές αρμοδιότητες για την κύρωση των αποφάσεων (εξάλλου θα υπάρχει πάντα η αριστερά που θα τη νομιμοποιεί).  Δεν αρκούν τα μέτρα που νομοθετούνται για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων; Θα τα επιβάλλουμε και θα τα εφαρμόσουμε με κάθε τρόπο από τα κάτω (εκατοντάδες εργοδοτικά-επιχειρησιακά σωματεία περιμένουν ήδη έγκριση στο πρωτοδικείο).

Γιατί το μνημόνιο και τα μέτρα δεν αφορούν βασικά το δημόσιο χρέος (το οποίο συνειδητά διογκώνουν) όπως διαδίδουν οι μηχανισμοί προπαγάνδας της κυβέρνησης και πιστεύει η αριστερά, αλλά τη χρεοκοπία συνολικά του μοντέλου ανάπτυξης πάνω στο οποίο συγκροτήθηκε ο ελληνικός καπιταλισμός, ιδιαίτερα από την ένταξή του στην ΕΕ και μετά.

Το σχέδιο λοιπόν της «λατινοαμερικανοποιήσης» της Ελλάδας (και γενικότερα του Ευρωπαϊκού Νότου) δεν είναι θέμα πολιτικής διαχείρισης, ούτε ανικανότητας ή υποτέλειας της μίας ή της άλλης κυβέρνησης. Είναι στρατηγική επιλογή, πραγματικός μονόδρομος για την ΕΕ και την ελληνική αστική τάξη. Εν μέσω κρίσης, εντός της ΕΕ και του υπάρχοντος κοινωνικό-οικονομικού συστήματος δεν θα υπάρξει άλλος δρόμος από τη βουτιά στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή «ανταγωνιστικότητα», για να μειωθεί το κόστος εργασίας.

Ενώ όμως η αστική τάξη στην Ελλάδα πραγματοποιεί τη δική της επανάσταση,  το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς, συνεχίζει στα ίδια που πρέσβευε και πριν την κρίση. Είτε αναζητά μάταια μια άλλη Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμα και σήμερα στην εποχή των μηχανισμών στήριξης και των συμφώνων σταθερότητας, είτε σηκώνει ξανά τις σημαίες του «υπαρκτού σοσιαλισμού», είτε πλειοδοτεί στις ουτοπικές αντικαπιταλιστικές διακηρύξεις εντός του συστήματος και στην πράξη κυνηγάει τις μίζες για να πραγματοποιήσει λογιστικούς ελέγχους ή στηρίζει τους «κόκκινους» διαχειριστές του Καλλικράτη στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών.

Αυτές τις επιλογές τις ζήσαμε το Δεκέμβρη του 2008, όταν η αριστερά είτε κατήγγειλε, είτε εγκατέλειψε και υπονόμευσε τα κέντρα αγώνα. Τις ζήσαμε στον αγώνα των μεταναστών όταν με εισαγγελική απόφαση καταργήθηκε το άσυλο επειδή μετανάστες εργάτες έκαναν απεργία πείνας και η αριστερά έκανε «κοινή δράση» στις συνεννοήσεις με την κυβέρνηση ή κρατούσε αποστάσεις. Τις ζήσαμε στη δορυφοριοποιήση γύρω από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, που έχουν ξεπουλήσει κάθε εργατικό αγώνα. Τις ζήσαμε με το χρέος που κατέληξε με το αίτημα για τη συγκρότηση επιτροπής λογιστικού έλεγχου να είναι θέμα «κάθαρσης» και όχι εκμετάλλευσης των εργατών. Και το αποτέλεσμα είναι,  μπροστά στην λαίλαπα των αντεργατικών μέτρων, να μεγαλώνουν οι προβληματισμοί και τα αδιέξοδα πολλών αγωνιστών που συγκινούνται όλο και λιγότερο από τις «νίκες» των εκλογικών ποσοστών, όταν το εργατικό κίνημα πηγαίνει από ήττα σε ήττα παρά το ελπιδοφόρο ρεύμα της κοινωνικής αμφισβήτησης.

Δεν μπορεί να υπάρξει οποιασδήποτε μορφής υπέρβαση της κρίσης προς όφελος της εργατικής τάξης ούτε εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε από μια αριστερή κυβέρνηση εντός του καπιταλισμού, ούτε από μια λαϊκή οικονομία - εξουσία - αυτοδύναμη εθνική οικονομική ανάπτυξη στο έδαφός του. Η υπέρβαση της κρίσης προς όφελος της εργατικής τάξης προϋποθέτει την ανατροπή του καπιταλισμού. Σε αυτήν την κατεύθυνση αναγκαία είναι  η ανάπτυξη επαναστατικού ρεύματος στο εργατικό κίνημα και στο κίνημα της νεολαίας, η συγκρότηση κοινωνικό-πολιτικού μετώπου, η συσπείρωση των πρωτοπόρων αγωνιστών του κινήματος σε επαναστατική κομμουνιστική οργάνωση. Αυτή η ανατροπή δεν μπορεί να είναι απλή επίκληση αλλά απαιτεί συγκεκριμένη τακτική που θα οδηγεί σε αυτήν την κατεύθυνση. Αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την  άμεση έξοδο από την ΕΕ και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ως συμβολή στο σπάσιμο των «αδύνατων κρίκων» του διεθνούς πλέγματος του κεφαλαίου και στον αγώνα των εργατικών τάξεων σε όλη την Ευρώπη.

Η έξοδος από την ΕΕ είναι προϋπόθεση σήμερα για να υπάρξει οποιοδήποτε πολιτικό κίνημα της εργατικής τάξης με προοπτική. Ο στόχος αυτός δεν μπορεί ούτε πρόκειται να στηριχτεί από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που από καιρό έχουν διαλέξει στρατόπεδο. Είναι περισσότερο από ποτέ σήμερα αναγκαία η συγκρότηση του εργατικού κινήματος σε ανεξάρτητο – από την αστική πολιτική– κέντρο αγώνα που θα συμβάλει στην πολιτική πάλη της εργατική τάξης. Με διαδικασίες βάσης των σωματείων, επιτροπές αγώνα στους χώρους δουλειάς, κινήματα ανυπακοής που μπορούν να ενοποιηθούν σε πανελλαδικό και διακλαδικό επίπεδο και να διεκδικήσουν τη μετατροπή τους σε  «κοινοβούλιο» των αγωνιζομένων εργατών. Ένα τέτοιο «κοινοβούλιο» θα διεκδικήσει και θα παλέψει τους πολιτικούς στόχους του κινήματος: την έξοδο από την ΕΕ, την πάλη για την ανατροπή κάθε αντεργατικής κυβέρνησης και πολιτικής και την υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας.

Στην  βάση όλων των παραπάνω κατευθύνσεων και στην ανάγκη αυτές να συγκροτηθούν και με αυτοτελή τρόπο η σύσκεψη κατέληξε στη συγκρότηση της πολιτικής συλλογικότητας Κίνηση Επαναστατικής Αριστεράς και στις εξής αποφάσεις: τη δημιουργία οργανώσεων βάσης καταρχήν σε τοπικό επίπεδο και στην εκλογή συντονιστικής επιτροπής. Τη διεξαγωγή ιδρυτικής πανελλαδικής συνδιάσκεψης το επόμενο φθινόπωρο με εισήγηση σχέδιο διακήρυξης που θα  δημοσιοποιηθεί μέχρι τέλος Μαΐου  και τη διοργάνωση ανοιχτών συσκέψεων στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Το κάλεσμα σε όλους τους συναγωνιστές που θέλουν έμπρακτα να συμβάλλουν στην πάλη για την επαναστατική αριστερά της εποχής μας να συμμετέχουν ισότιμα, να στηρίξουν και να ενταχθούν σε αυτήν την προσπάθεια. Την συνδιοργάνωση, μαζί με άλλες δυνάμεις, πολιτικού - πολιτιστικού διημέρου σε Αθήνα - Πάτρα - Θεσσαλονίκη, στα τέλη Μαΐου, σαν ένα πρώτο βήμα για το διάλογο για τις πολιτικές πρωτοβουλίες και τη μετωπική συγκρότηση της επαναστατικής αριστεράς. Τη δημιουργία ιστοσελίδας και τη στήριξη της ηλεκτρονικής Μαρξιστικής επιθεώρησης PRAXIS, που θα κυκλοφορήσει και σε έντυπη μορφή μέχρι τέλος του χρόνου.

Αθήνα  18-04-2011

Κίνηση Επαναστατικής Αριστεράς – K.E.A.

http://epanastatikiaristera.blogspot.com/ 

http://wwwpraxisred.blogspot.com/

Ταξική Πρωτομαγιά στην Πάτρα: Σύσκεψη

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ – ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ - ΑΝΕΡΓΩΝ

Για έναν ΤΑΞΙΚΟ – ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ - ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ και χειραφετημένο από την συνδικαλιστική γραφειοκρατεία ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

 

Ο συνασπισμός εξουσίας του κεφαλαίου Κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ , αστικά κόμματα ,Τράπεζες , ΜΜΕ με την ανοχή και την συναίνεση του αστικοποιημένου συνδικαλισμού συνεχίζει και κλιμακώνει τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική του, προωθώντας στρατηγικού χαρακτήρα αναδιαρθρώσεις προς όφελος της αστικής τάξης.

Λεηλατεί εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών και διαμορφώνει ένα μαύρο παρόν και μέλλον για τους εργαζόμενους και τη νεολαία με μείωση μισθών συντάξεων αύξηση χρόνων εργασίας απελευθερώνει τις απολύσεις καταργεί τα βαρέα και ανθυγιεινά κλείνει - συγχωνεύει σχολεία και νοσοκομεία. Με το 4^ο επικαιροποιημένο μνημόνιο επιδιώκει να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα, ξεπουλώντας στο μεγάλο κεφάλαιο την ενέργεια , τις συγκοινωνίες τα αεροδρόμια τα λιμάνια τον ΟΣΕ .

Προωθεί τη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας ενώ δίνει νέο δώρο 30 δις στις τράπεζες .

Την ίδια στιγμή, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο το Σύμφωνο για το Ευρώ που μόλις υιοθέτησε η Ε.Ε προβλέπει ένα εφιαλτικό μέλλον μετατρέποντας την πολιτική λιτότητας σε συνταγματική υποχρέωση κάθε χώρας.

Είναι πια φανερό ότι ο αστικοποιημένος και γραφειοκρατικός συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ είναι μέρος του προβλήματος που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι. Δε διαπραγματεύονται απλά το βαθμό καταστρατήγησης των δικαιωμάτων μας, αλλά προετοιμάζουν το έδαφος για την αποδοχή των νέων αντιλαϊκών μέτρων, ενώ σκορπούν την απογοήτευση και συμβάλλουν στην απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών της εργατικής βάσης με (απεργίες αποκλιμάκωσης, ξεπούλημα απεργιακών κινητοποιήσεων, προσπάθεια αποσυντονισμού).

Η υπογραφή της «Γ.Σ.Σ.Ε του μνημονίου» και οι δηλώσεις Παναγόπουλου ότι «δεν υπάρχουν προφανείς εναλλακτικές λύσεις στις σκληρές πολιτικές που προβλέπονται στο μνημόνιο ΕΕ - ΔΝΤ και οι οποίες έχουν εφαρμοστεί!» είναι χαρακτηριστική έκφραση της ταύτισης της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας με την κυβερνητική πολιτική, την τρόικα και το μνημόνιο.

Από την άλλη το ΠΑ.ΜΕ. επιδιώκει μια ενότητα στο πολιτικό επίπεδο που καθορίζουν αυστηρά τα όρια του ΚΚΕ προβάλλοντας μια διαταξική και αδιέξοδη πρόταση για λαϊκή εξουσία-οικονομία και ένα εργατικό κίνημα που θα το ελέγχει πλήρως και θα το υποτάσσει στην δική του προβληματική λογική .  

Διασπά το εργατικό κίνημα σε λάθος πολιτική βάση γιαυτό και αδυνατεί να το ενώσει σε ανώτερο επίπεδο να εμπνεύσει μαζικά την τάξη να τη ριζοσπαστικοποιήσει και να δώσει στρατηγική διέξοδο και απάντηση στην επίθεση του κεφαλαίου. 
 

Κόντρα στη συναίνεση του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος και ξεπερνώντας τα όρια της λογικής του ΠΑΜΕ αναδύονται ολοένα και περισσότερο νέες μορφές ανεξάρτητης συγκρότησης του εργατικού κινήματος, που αμφισβητούν το ρόλο αυτού του δίπολου και προτάσσουν μια νέα αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζόμενων. 
 

Μια ενότητα στη βάση των ταξικών συμφερόντων χωρίς περιχαρακώσεις και στεγανά μεταξύ των εργαζομένων με συντονισμό των σωματείων και οργάνωση των αγώνων από τις συνελεύσεις και τις πραγματικές διαδικασίες των ίδιων των εργατών. 
 

Σε μια τέτοια ενότητα τα πολιτικά υποκείμενα της τάξης θα πρέπει να συνεισφέρουν με την επαναθεμελίωση της κομμουνιστικής στρατηγικής απάντησης με θεωρία και πράξη μπολιάζοντας το κίνημα και όχι να το καπελώνουν και να το αποπροσανατολίζουν με δοκιμασμένες αποτυχημένες διαταξικές συνταγές.

Σε αυτή λοιπόν την συγκυρία είναι αναγκαίο παρά ποτέ ειδικά η ημέρα της εργατικής πρωτομαγιάς να είναι μια μέρα ΑΠΕΡΓΙΑΣ και ΑΓΩΝΑ όπου οι εργαζόμενοι θα συνευρεθούμε και θα συζητήσουμε την στρατηγική και την τακτική της απάντηση μας στην επίθεση του κεφαλαίου. 

Για την συγκρότηση ενός αναγεννημένου ΤΑΞΙΚΟΥ ΜΑΖΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ που έχει ανάγκη η εποχή μας.

Από αυτή την σκοπιά θα πορευθούμε σε ενότητα με όλο τον εργαζόμενο κόσμο που πλήττεται και παλεύει για να σηκωθεί στα πόδια του και σε πλήρη διαχωρισμό με τις ξεπουλημένες και κυβερνοθρεμένες ηγεσίες της ΓΕΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ και του ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΑΤΡΑΣ ταυτόχρονα καλούμε το ΠΑΜΕ να αλλάξει αυτή την αδιέξοδη πολιτική πριν να είναι αργά και να γκρεμίσει τους τοίχους που υψώνει στην τάξη και την άλλη αριστερά.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΕΥΡΕΙΑ ΣΥΣΚΕΨΗ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ - ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 27 ΑΠΡΙΛΗ 7:00 μμ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΤΡΑΣ

Πρωτομαγιάτικη Συγκέντρωση στο Μουσείο

44 χρόνια από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967

Η συνομωσία των Συνταγματαρχών by tvxorissinora

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Τάσος Λειβαδίτης

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης. Η ζωή και το έργο του είναι συνδεδεμένα με τους αγώνους της αριστεράς.

Ποιήματα, βιογραφικό και άλλες πληροφορίες μπορείτε να δείτε στο blog Τάσος Λειβαδίτης    

Η Λατινοαμερικανοποίηση του ευρωπαϊκού «Νότου»

Πηγή: Μαρξιστική Επιθεώρηση PRAXIS

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Η Ελλάδα το πρώτο θύμα 

 

Στις αρχές του Φεβρουαρίου 2010, όταν η Κομισιόν ανακοίνωνε τα σχέδιά της για την Ελλάδα, η εφημερίδα Guardian, παρά τον συνήθη βρετανικό τρόπο έκφρασης χωρίς εξωτερίκευση συναισθημάτων, χαρακτήριζε τα μέτρα αυτά ως «την πιο παρεμβατική εξονυχιστική εξέταση της δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής καθώς και των λογιστικών βιβλίων μιας χώρας μέλους της ΕΕ που έχει ποτέ επιβληθεί», ενώ ο ίδιος ο πρόεδρος της Κομισιόν δήλωσε ότι «αυτή είναι η πρώτη φορά που εγκαθιστούμε ένα τόσο εντατικό και ημι-μόνιμο σύστημα ελέγχου» ―ένα σύστημα που περιελάμβανε ένα άκαμπτο καθεστώς τριμηνιαίων αναφορών για την πρόοδο της Ελληνικής κυβέρνησης ως προς τη δημοσιονομική εξυγίανση, και καθιέρωνε το δικαίωμα της Κομισιόν να προστάζει επιπλέον μέτρα, όποτε τα θεωρούσε αναγκαία. Αυτό που επακολούθησε, έναν μήνα μετά, ήταν η ανακοίνωση (από την κυβέρνηση Παπανδρέου για λογαριασμό της Κομισιόν) δραστικών περικοπών των δημοσίων δαπανών και τεράστιων φορολογικών αυξήσεων οι οποίες θα χτυπούσαν τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Τα μέτρα αυτά περιελάμβαναν, με δύο λόγια, την περικοπή του 13ου μισθού από το ήδη χαμηλό (για τα δεδομένα της ευρωζώνης) εισόδημα των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα, τη συμπίεση των δημοσίων δαπανών, αυξήσεις των έμμεσων φόρων, περιλαμβανομένου του ΦΠΑ, το πάγωμα των συντάξεων και τη χειροτέρευση των συνθηκών της κοινωνικής ασφάλισης μέσω της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης, των ιδιωτικοποιήσεων κ.λπ..

Το χρέος είναι αποτέλεσμα του τρόπου ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού

Αναδημοσιεύουμε από την εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ, το άρθρο του Πέτρου Γιώτη σχετικά με την κρίση χρέους στην Ελλάδα και τη συσχετισή της με την κρίση του καπιταλισμού (γενικά) καθώς και του τρόπου ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού (ειδικά). Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση που υπερβαίνει την μέχρι τώρα αρθρογραφία σχετικά με το χρέος.

kokkinostupos 

Από την κρισιολογία στη χρεολογία

Πριν από ενάμιση χρόνο όλοι στην Ελλάδα συζητούσαμε για την κρίση. Μόλις είχε συντελεστεί η δραπέτευση του Καραμανλή από την πολιτική εξουσία και η αλλαγή σκυτάλης, με τον Παπανδρέου του «λεφτά υπάρχουν» ν’ αναλαμβάνει την κρατική διαχείριση του ελληνικού καπιταλισμού. Η συζήτηση τότε γινόταν για το δημοσιονομικό έλλειμμα, ενώ το κρατικό χρέος αντιμετωπιζόταν ως κάτι το απολύτως φυσιολογικό και απολύτως διαχειρίσιμο.

Δεν Πληρώνω: Άνοιγμα Διοδίων της Ελευσίνας

Νάντια Βαλαβάνη: Για κοινωνικό έλεγχο του χρέους

Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (15/04/2011)

Της ΝΑΝΤΙΑΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗ

Εντεκα μήνες μετά την επιβολή του Μνημόνιου και με τους όρους του μετά από κάθε «επικαιροποίηση» ακόμα χειρότερους, η βία που ασκεί στην καθημερινή ζωή των πολλών, προκειμένου και η τελευταία δεκάρα που συγκεντρώνεται στη χώρα να εξάγεται για την πληρωμή του χρέους, γίνεται αφόρητη.

Σ' ένα τοπίο προϊούσης κοινωνικής ερήμωσης, κλειστό στην ελπίδα πριν απ' όλα για τους νέους, η κυβέρνηση ασκεί άτυπη μερική εσωτερική στάση πληρωμών υπέρ των δανειστών και σε βάρος του λαού. Σε αυτές τις συνθήκες μπορεί να οσφραινόμαστε ότι η αντίσταση είναι η «φυσική» κατάσταση των ανθρώπων περισσότερο από μια ζωή πεσμένη στα γόνατα. Ωστόσο, παρά τις ανεβασμένες εργατικές κινητοποιήσεις των τελευταίων μηνών, την εξέγερση των κατοίκων της Κερατέας και τις εκρήξεις αυτενέργειας νέων κινημάτων τύπου «Δεν πληρώνω», η πλειοψηφία των εργαζόμενων και της νεολαίας παραμένει «παγωμένη». Πέρα απ' την κατάσταση της ίδιας της Αριστεράς, που λειτουργεί ως τροχοπέδη, η στάση της εργαζόμενης πλειοψηφίας της κοινωνίας σηματοδοτεί κυρίως εγκλωβισμό στο μύθο του «μονόδρομου» της πολιτικής του Μνημόνιου: Με αυτόν ως σήμα-κατατεθέν, ένα σύμπαν κυβερνητικής και συστημικής προπαγάνδας επιχειρεί να συγκαλύψει το τεράστιο αδιέξοδο της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

Μαρξ και πρωταρχική συσσώρευση. Ο διαρκής χαρακτήρας των «περιφράξεων» του κεφαλαίου

Αναδημοσίευση από τη Μαρξιστική Επιθεώρηση PRAXIS

Massimo De Angelis

http://www.rebelnet.gr/articles/view/Marx-and-primitive-accumulation-The-continuous-cha

1. Εισαγωγή

Τα τελευταία είκοσι χρόνια ο ορθόδοξος νεοφιλελευθερισμός κυριαρχεί σε όλα τα βασικά επίπεδα διακυβέρνησης και διαμορφώνει τις πολιτικές υποδείξεις των σημαντικότερων think tanks σε όλο το κόσμο. Οι χώρες έχουν γίνει μάρτυρες μαζικών επιθέσεων σε εκείνες τις λειτουργίες του κράτους οι οποίες έχουν σχεδιαστεί για να αντισταθμίζουν τις ανεπάρκειες και αδικίες της αγοράς. Οι περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες λαμβάνουν φυσικά πολλές μορφές και σχήματα. Αυτό εξαρτάται από το ποιο ήταν το ιστορικό και κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο στο οποίο εφαρμόστηκαν είτε στις «πλούσιες» χώρες του Βορρά είτε στις «φτωχές» χώρες του Νότου ή στις «μεταβατικές» χώρες της Ανατολής.

Ωστόσο, με μια βιαστική ανάγνωση της τεράστιας βιβλιογραφίας σε αυτό το θέμα, αυτό που μπορεί αν  ειπωθεί είναι μια έντονη αίσθηση ότι υπάρχει κάτι κοινό ανάμεσα στις περικοπές στα επιδόματα ανεργίας στη Βρετανία που επέφερε η ανάγκη να ισοσκελισθεί ο προϋπολογισμός, το κύμα ιδιωτικοποιήσεων στην Πολωνία που επέφερε η ανάγκη για διάλυση του κρατικού σοσιαλισμού και οι περικοπές στις επιδοτήσεις τροφίμων στην Τανζανία που επέφερε η ανάγκη για την αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους. Αυτό το κείμενο δείχνει ότι ο επαναπροσδιορισμός της μαρξιστικής θεωρίας της πρωταρχικής συσσώρευσης μπορεί να μας δώσει κάποιες σημαντικές πληροφορίες στον κοινό κοινωνικό χαρακτήρα σε αυτό που εκ πρώτης όψεως εμφανίζεται να είναι οι διαφορετικές πολιτικές που επιφέρουν διαφορετικές καταστάσεις.

Ακόμα μία κριτική σε Dept0cracy - Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου

Αναδημοσιεύουμε σήμερα μια κριτική στο Dept0cracy και στην Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ), από τον καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας Γιάννη Βαρουφάκη. Ο kokkinostupos δεν ταυτίζεται με τις θέσεις και τα συμπεράσματα του συγγραφέα. Υπάρχουν σημεία αξιόλογης και τεκμηριωμένης κριτικής αναφορικά με την αξία χρήσης της ΕΛΕ, τις επιπτώσεις μιας εξόδου από την ευρωζώνη με τον τρόπο που υποστηρίζεται (ή υπονοείται) από το νοκιμαντέρ και τις θέσεις του Σύριζα - ΑΝΤΑΡΣΥΑ - Αριστερού Βήματος (χωρίς επανάσταση εννοείται και παραπέμποντας στην επαναδιαπραγμάτευση των όρων ένταξης του ελληνικού κεφαλαίου στο διεθνή καταμερισμό εργασίας).  Ωστόσο, η κριτική του συγγραφέα, κατά τη γνώμη μας, θεωρείται απολογητική ιδιαίτερα στα σημεία εκείνα που υπερασπίζεται το ρόλο της Ευραπαϊκής Ένωσης.

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος χτυπήματος

 

Η είδηση: Ζευγάρι συμπολιτών μας που υπηρετούν και οι δυο στους κόλπους της Αστυνομίας έγινε στόχος επίθεσης στην Κερατέα.

43 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα οι άγνωστοι δράστες επιτέθηκαν με βόμβες μολότοφ στο σπίτι των αστυνομικών, στη λεωφόρο ΝΑΤΟ και Μιχαήλ Δελίδη, με αποτέλεσμα να καταστραφούν ολοσχερώς οχήματα ιδιοκτησίας τους και άλλο ένα φιλικού τους προσώπου, που ήταν σταθμευμένα μπροστά από την οικία.

Η απάντηση: Τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα… ή αλλιώς ένα έργο που βαρεθήκαμε να το βλέπουμε. Στο συγκεκριμένο θέμα μπορούμε με άνεση να βάλουμε πολλούς τίτλους. Αλλά θα το πούμε σε απλά Ελληνικά:

«Αγάπη μου προβοκάτσια…» Και να σκεφτείτε ότι την περιμέναμε. Δε μπορεί τελικά να υπάρξει εισβολή χωρίς προβοκάτσια.

Τρεις εισβολές, τρεις προβοκάτσιες. Τυχαίο; Δε νομίζω.

Επιτυχής η απεργία στον Παπασωτηρίου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Απεργία στον «Παπασωτηρίου» δείχνει το δρόμο, για την συλλογική και αγωνιστική απάντηση στα σχέδια της εργοδοσίας.

Κερατέα: πολεμικού τύπου επίθεση από το κράτος

Σε πολεμικού τύπου επίθεση εξελίσσεται η επίθεση της αστυνομίας από "ξηρά και άερα". Χημικά ρίχνουν διμοιρίες των ΜΑΤ αλλά και ελικόπτερο της αστυνομίας, με αποτέλεσμα να έχουν μεταβεί σε νοσοκομεία με αναπνευστικά προβλήματα δεκάδες κάτοικοι της περιοχής.

Εκπαιδευτικοί δημοσίων ΙΕΚ: απλήρωτοι εδώ και τρία χρόνια...

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ – ΟΕΕΚ – ΙΔΕΚΕ

ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ

- Εδώ και τρία χρόνια δεν έχουν καταβληθεί δεδουλευμένα, επιδόματα και δώρα παραβιάζοντας κατ’ εξακολούθηση την εργατική νομοθεσία

- Εδώ και δύο μήνες δεν έχουν υπογραφεί συμβάσεις των εκπαιδευτικών των δημοσίων ΙΕΚ που αφορούν στο εαρινό εξάμηνο κατάρτισης. Το ίδιο είχε συμβεί και στο χειμερινό εξάμηνο όταν οι συμβάσεις υπογράφτηκαν δύο εβδομάδες πριν τις εξετάσεις

- Έγιναν μειώσεις στην ωριαία αποζημίωση παρά το γεγονός ότι οι συμβάσεις είναι ιδιωτικού δικαίου και από καμία συλλογική σύμβαση δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Οι συνέταιροι της τρόικας με την αντεργατική τους πρακτική, κάνουν ότι μπορούν για να αποδείξουν ότι είναι «απέναντι» στους εργαζόμενους

- Γιατί δεν παρεμβαίνει η επιθεώρηση η εργασίας όπως οφείλει βάσει του εργατικού δικαίου; Θα παρέμβει για παράδειγμα στην καταβολή του δώρου Πάσχα ή θα εξακολουθεί να παραβιάζει το άρθρο 1 της ΥΑ 19040/1981;  

- Το υπουργείο και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δίνουν απλόχερα τα χρήματα των εργαζόμενων – φορολογούμενων στους κάθε λογής εργολάβους και μιζαδόρους. Την ίδια στιγμή μειώνουν τη φορολογία του κεφαλαίου και αρνούνται να καταβάλλουν τα δεδουλευμένα των ωρομισθίων

- Κυβέρνηση και υπουργείο, αναπαράγουν και διευρύνουν ελαστικές σχέσεις εργασίας – εκμετάλλευσης με αυτή τους την πρακτική. Συντηρούν και αναπαράγουν το ρουσφέτι στις προσλήψεις, ωθώντας κάποιους συναδέλφους να «παρακαλούν» - επαιτούν για λίγες ώρες     

- Κυβέρνηση και υπουργείο, υποβαθμίζουν σε κάθε βαθμίδα την δημόσια παιδεία. Ανοίγουν το δρόμο στην ιδιωτικοποίηση που θα φέρει (και ήδη φέρνει) υποταγή της παιδείας στους νόμους της αγοράς, στα συμφέροντα των επιχειρήσεων, αυξάνοντας τους αποκλεισμούς για τους εργαζόμενους και τα παιδιά τους

- ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΙΕΚ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΙΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΜΕ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

ΔΕΝ ΣΚΥΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΕ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ – ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΤΡΟΪΚΑ

Μαζί με τους σπουδαστές, τους συναδέλφους σε άλλες υπηρεσίες και τους εργαζόμενους συνολικά χρειάζεται να παλέψουμε για να φύγουν κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ και μαζί μ’ αυτούς και η πολιτική τους – πολιτική του κεφαλαίου.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

·                     Άμεση υπογραφή των συμβάσεων.

·                     Καταβολή των δεδουλευμένων και των δώρων των προηγούμενων ετών και των μηνών που έχουμε εργαστεί μέχρι σήμερα.

·                     Να πάρει τώρα πίσω το υπουργείο όλες τις μειώσεις στις αμοιβές μας. Αυξήσεις στις αποδοχές μας!

Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση ιδιωτικών εκπαιδευτικών
(συμμετέχουμε στο Σύλλογο Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών – ΣΙΕΛ Αχαΐας)