Η φετινή συγκυρία της Εργατικής Πρωτομαγιάς θέλει την παγκόσμια εργατική
τάξη, την τάξη των καταπιεσμένων και των «κολασμένων όλης της γης», να
υποχωρεί διαρκώς απ’ όσα με αίμα είχε κατακτήσει από την απεργία της 1ης
Μάη του 1886 στο Σικάγο –που την καθιέρωσε ως μέρα μνήμης των εργατικών
αγώνων– μέχρι σήμερα.
Εμείς κρατάμε όλη τη γης μες στ’αργασμένα μπράτσα
και σκιάχτρα στέκουνται οι θεοί και αφέντη έχουνε φάτσα.
Γιάννης Ρίτσος, Επιτάφιος
Ιδιαίτερα στην ελληνική καπιταλιστική πραγματικότητα, ακόμα και το 8ωρο,
ματωμένο αίτημα των απεργών του Σικάγο, θεωρείται παρελθούσα συνθήκη. Η
ανεργία καλπάζει και στην πραγματικότητα ξεπερνάει το ¼ του εργατικού
δυναμικού, ο επισφαλώς εργαζόμενος με τα ελαστικά ωράρια, την
ανασφάλιστη εργασία και τη διαρκή απειλή της απόλυσης είναι η
επικρατέστερη φιγούρα της εργατικής τάξης, και την ίδια στιγμή μισθοί,
συντάξεις, επιδόματα και άδειες πετσοκόβονται με ταχείς ρυθμούς. Η
ραγδαία αύξηση των αυτοκτονιών τα τελευταία 2 χρόνια, κυρίως λόγω
οικονομικών δυσχερειών, έρχεται να επισφραγίσει τη ζοφερή εργασιακή
πραγματικότητα που βιώνει το προλεταριάτο σήμερα.
Συνείδηση